Το χρονικό μίας εκκένωσης
Την Πέμπτη 11 Μαρτίου, λίγο μετά τις 6μμ δέχομαι κλήση ότι εκκενώνεται η κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ παρότι το προηγούμενο βράδυ είχαμε ενημερωθεί για την λήξη της κατάληψης. Μιας κατάληψης μάλιστα που είχε ξεκινήσει σαν σύντομη συμβολική κίνηση και η καταστολή που δέχτηκε τηςέδωσε δυναμική και αποφασιστικότητα να προχωρήσει. Έβαλα το σακάκι μου άρον άρον, πήρα τα άκρως πολύ βασικά (κινητό, ταυτότητα, δημοσιογραφική κάρτα –δεν πήρα καν χρήματα ή τσιγάρα μαζί μου που σε περιπτώσεις που ενδέχεται να περάσεις όλη σου τη μέρα κάπου είναι επίσης απαραίτητα) και έτρεξα προς το ΑΠΘ. Στον δρόμο πέριξ και μέσα στο πανεπιστήμιο άργησα να συναντήσω αστυνομικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να αναστηθεί η ελπίδα πως επρόκειτο για φάρσα. Ήθελα πάρα πολύ να πιστέψω πως κάποιος απλά μου χάλασε τον ύπνο γιανα γελάσει από το να συμβεί αυτό που συνέβει που μόνο οργή και θλίψη ξέραμεότι θα προκαλέσει. Δυστυχως πλησιάζοντας την πρυτανεία βρήκα παραταγμένες δυνάμεις των ΜΑΤ. Καθώς πλησιάζαμε με έν