Σκόρπιες σκέψεις για το Σοβιετικό Κράτος
Δεν ξέρω αν ο Τρότσκυ είχε μελετήσει "Το Μέλλον μιας Αυταπάτης" του Freud όταν έγραφε το αριστούργημα του "Η Ταξική Φύση του Σοβιετικού Κράτους". Θα μου έκανε εντύπωση να του είχε ξεφύγει. Ωστόσο η στάση του σοβιετικού λαού απέναντι στον Στάλιν και αίσθημα ασφάλειας που βίωνε μαζί του, τα οποία περιγράφει ο Λέων ως μία από τις αιτίες διάτρησης της γραφειοκρατείας, θυμίζουν το αίσθημα ασφάλειας των πρωτόγονων ανθρώπων ως προς το μεταφυσικό μπαμπά. Δεν τυχαίο που από το "πάτερ ημών..." Ως το "πατερουλη μας" δεν υπάρχουν ούτε λεκτικές ούτε νοηματικές αλλαγές. ο σοβιετικός λαός δεν έχασε ούτε την εξουσία ούτε τις κοινωνικές δομές που έφτιαξε με την επανάστασή του. Απλά επαναπαφθηκε στα λίγα σαν καλό παιδάκι... Όσοι μιλούν για κρατικό καπιταλισμό πέρα από πλήρη άγνοια οικονομικών και μαρξισμού δεν καταλαβαίνουν τίποτα σχετικά με τον άνθρωπο. Κιομως η πλήρης ειρωνεία ότι ο Γκλύκστεϊν/Κλιφ βάζει τις σχέσεις ως λίθο στην ανάλυσή του... Προσπαθούσα χρόνια