Το χρονικό μίας εκκένωσης

Την Πέμπτη 11 Μαρτίου, λίγο μετά τις 6μμ δέχομαι κλήση ότι εκκενώνεται η κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ παρότι το προηγούμενο βράδυ είχαμε ενημερωθεί για την λήξη της κατάληψης. Μιας κατάληψης μάλιστα που είχε ξεκινήσει σαν σύντομη συμβολική κίνηση και η καταστολή που δέχτηκε τηςέδωσε δυναμική και αποφασιστικότητα να προχωρήσει. Έβαλα το σακάκι μου άρον άρον, πήρα τα άκρως πολύ βασικά (κινητό, ταυτότητα, δημοσιογραφική κάρτα –δεν πήρα καν χρήματα ή τσιγάρα μαζί μου που σε περιπτώσεις που ενδέχεται να περάσεις όλη σου τη μέρα κάπου είναι επίσης απαραίτητα) και έτρεξα προς το ΑΠΘ. Στον δρόμο πέριξ και μέσα στο πανεπιστήμιο άργησα να συναντήσω αστυνομικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να αναστηθεί η ελπίδα πως επρόκειτο για φάρσα. Ήθελα πάρα πολύ να πιστέψω πως κάποιος απλά μου χάλασε τον ύπνο γιανα γελάσει από το να συμβεί αυτό που συνέβει που μόνο οργή και θλίψη ξέραμεότι θα προκαλέσει.

Δυστυχως πλησιάζοντας την πρυτανεία βρήκα παραταγμένες δυνάμεις των ΜΑΤ. Καθώς πλησιάζαμε με έναν υπάλληλο, που έτυχε να βρω στον δρόμο, μας απαγόρευσαν να πλησιάσουμε παραπάνω από το ύψος του κεντρικού αναγνωστηρίου. Μετά από κάποια λεπτά ζήτησαν από τον εργαζόμενο να ελέγξουν τα χαρτιά του. Εμένα που δήλωσα δημοσιογραφική ιδιότητα, δεν μου κάνανε έλεγχο απλά με ανέχτηκαν για λίγη ώρα να τραβάω φωτογραφίες στην προσπάθεια μου να περάσει η ώρα, η βασανιστική ώρα που δεν μπορούσα ούτε να προσφέρω κάποια αντίδραση σε βοήθεια των συντρόφων ούτε να καλύψω το περιστατικό. Καμία φωτογραφία δεν προσφέρει περισσότερη πληροφορία από το ήδη τραγικό γεγονός ότι ένας στρατός, οι πραιτοριανοί της “δημοκρατίας” όπως τους έλεγε παλιός πολιτικός τους υπεύθυνος, ήταν στα πανεπιστήμια, των φυσικό χώρο των φοιτητών, του πολιτισμού, του ορθολογισμού και του διαλόγου, για να βγάλουντου φοιτητές έξω με ξύλο και χημικά. Μετά από λίγο έφτασε και δεύτερος δημοσιογράφος. Επαναλήφθηκε ο διάλογος πως κανείς δεν πλησιάζει, με εμφανή περισσότερο εκνευρισμό. Ο μπάτσος φαίνεται δεν περίμενε τόσο άμεση ανταπόκριση του τύπου σε υποστήριξη των θυμάτων καταστολής! Εικάζω πως αν ερχόταν άλλος ένας ή δύο συνάδελφοι εκείνη την ώρα θα μας είχαν σπάσει στο ξύλο μαζί με τις κάμερες και τα κινητά μας. Μετά από λίγο από τον ασύρματο ακούστηκε δυνατή φωνή “οι δημοσιογράφοι να φύγουν”. Αμέσως ο υπεύθυνος της ομάδας άρχισε να μαςφωνάζει να ανεβούμε πιο πάνω, ενώ οι ματατζήδες παραταγμένοι με τις ασπίδεςτους άρχισαν με σταθερό βήμα να προελαύνουν προς τα πάνω. Όταν άρχισαν να βγάζουν τον κόσμο από το κτήριο δεν υπήρχε κανένας μάρτυρας στον χώρο ούτεπουθενά που να δύναται να έχει εποπτεία. Σύντομα ακούστηκαν φασαρίες στην περιοχή του χημικού. Γινόταν έφοδος ματ και από την πίσω πλευρά. η πρόσβαση ήταν επίσης απαγορευμένη. Ως ελάχιστη κίνηση που μπορούσα να κάνω πήγα στο φυσικό που είχε επίσης κατάληψη. Εκείνη την ώρα είχα χάσει κάθε ίχνος της δημοσιογραφικής ιδιότητας – όπως είχε αναλύσει ο Τρότσκυ όσο προσπαθείς να είσαι αντικειμενικός στην ενημέρωση τόσο πιο εύκολα βλέπεις την επιταγή της ιστορίας να σου επιβάλει να διαλέξεις πλευρά. Στο φυσικό πήγα καθαρά για να στηρίξω την κατάληψη.

Ο κόσμος ήταν αναστατωμένος, και η περιπολία ελικοπτέρου πάνω από το ίδρυμααπό νωρίς το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα, δεν βοηθούσε. Ήδη οι σύντροφοι από την πρυτανεία είχαν αρχίσει να φτάνουν. Ο συνολικός αριθμός των ατόμων που βρισκόταν στο κτήριο είναι αδύνατο να προσδιοριστεί ακριβώς διότι κάθε μάρτυρας είχε πληροφορίες για λίγα μέρη του κτηρίου διοίκησης. Κυμαίνεται ανάμεσα σε 60 με 120 άτομα, 30 εκ των οποίων προσήχθησαν και σε 16 προσαχθέντες η προσαγωγή μετατράπηκε σε σύλληψη, και αφέθηκαν μέχρι ναοριστεί δικάσιμος. Στο μεταξύ έφτασαν στο χώρο δημοσιογράφοι και καθηγητές του ιδρύματος. Όπως μας μεταφέρθηκε αφού έγινε τυχαία (σε φαινομενικό αν μη τι άλλο επίπεδο) διαλογή προσαγωγών εκδιώχθηκαν με χημικά. Η μαρτυρία τους ήταν ότι πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο. Κάποιοι εκ των φοιτητών βίωσαν κρίση πανικού όπου οι δυνάμεις καταστολής τους έβγαλαν έξω αφού πρώτα τους έδωσαν να πιούνε νερό από το ίδιο μπουκάλι, κίνηση που θα ήταν απαράδεκτη και χωρίς να βιώνουμε πανδημία ως ανθρωπότητα! Κατά τα άλλα η αστυνομία είναι αυτή που φροντίζει για την τήρηση μέτρων κατά της διασποράς του ιού (απορώ αν υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν αυτό το αφήγημα – αν κρίνουμε από την κατακραυγή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της προηγούμενης μέρας για τοδιάγγελμα του πρωθυπουργού από ουδείς μέχρι μια ασήμαντη μειοψηφία). Στην πορεία ενημερωθήκαμε για τον προπηλακισμό εκπροσώπων του Συλλόγου Οικοτρόφων Φοιτητικών Εστιών Θεσσαλονίκης και των ΦΣ Ιατρικής, Αρχιτεκτονικής, Νομικής, Μαθηματικού και Γεωπονίας από άνδρες των ΜΑΤ. Φοιτητές μας δώσανε βίντεο προς δημοσίευση (ακολουθούν σε επόμενη ανάρτηση) μαζί με την έκκληση να δημοσιεύσουμε το μήνυμα “για άλλη μια φορά τα αιτήματα μας δεν θα σιωπήσουν, εμείς θα παλεύουμε για ανοικτές σχολές και όχι καταστολή μέσα στις ίδιες μας τις σχολές, και πως ακόμα και από την σημερινή επίθεση και την απροκάλυπτη καταστολή στους εκπροσώπους φοιτητικών συλλόγων που πήγαννα θέσουν τα αιτήματά τους, δεν θα σταματήσουμε και θα δυναμώσουμε περισσότερο τον αγώνα μας”.

Από την εκκένωση της κατάληψης της πρυτανείας μέχρι την ώρα που γράφω δενέχει σημειωθεί κάτι παραπάνω από πλευράς καταστολής. Αστυνομικές δυνάμεις άλλωτε σφίγγουν τον κλειό πέριξ του ΑΠΘ και άλλες αραιώνουν σε βαθμό “είναιαπλά Παρασκευή”. Πολλοί υπάλληλοι του ιδρύματος δήλωσαν ότι δεν είναι γενικά υπέρ των καταλήψεων αλλά με αυτά που γίνονται δεν αφήνει η κυβέρνησηπεριθώριο για άλλες επιλογές, παίρνοντας ως εκ τούτου το μέρος τους. Χθεςένας συνάδελφος είχε γενέθλια – δεν το λες ευχάριστο δώρο του κυρίου Χρυσοχουντίδη το να περνάει όλη του τη μέρα καλύπτοντας βία και αυταρχισμό σε ένα μέρος υγειούς επιστημονικού και πολιτικού διαλόγου. Το μόνο πραγματικό δώρο μπορούμε να το κάνουμε εμείς, ρίχνοντας μια κυβέρνηση που υπόσχεται να μας σώσει απ’την πανδημία και αντ’αυτού καταστρέφει το ΕΣΥ, επιβάλλει μέτρα που επιφέρουν περισσότερη διασπορά του ιού, επιβάλλει καταστολή στα πανεπιστήμια και στις γειτονιές, και με τις πολιτικές, είτε περιλαμβάνουν ωμή αστυνομική βία είτε περιλαμβάνουν υποστελέχωση του συστήματος υγείας είτε οτιδήποτε άλλο μπορούν να σκεφτούν οι διεστραμμένοι νόες τους, χρεώνει νεκρούς και τραυματίες στην τάξη μας.

Σοφία Τσάρου,

Θεσσαλονίκη, 12 Μαρτίου 2021

ΥΓ χθες το μεσημέρι έγινε ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας για τα γεγονότα στο ΑΠΘ που δυστυχώς για προσωπικούς λόγους μου ήταν αδύνατο να συμμετέχω. Μουμεταφέρθηκε ότι πραγματοποιήθηκε μία σύλληψη. Η επίδειξη δύναμης της ΕΛΑΣ δεν έχει τελειωμό

ΥΓ2 κάποια στιγμή υπήρξε μια ειρωνική πρόσκληση της αστυνομίας να φωτογραφίσουμε την πρυτανεία 3 ώρες μετά την εκκένωση. Δεν ξέρω δημοσιογράφο που να ακολουθησε αλλά μετά την αρχική απαγόρευση δεν ξέρω πόσο νόημα θα είχε να βγούνε φωτογραφίες μη αδιαμεσολαβητες χρονικά