The New Course

ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΜΥΛΟ ΤΟΥ «ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥ ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΗ» ΡΙΧΝΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ «ΜΕΤΡΑ ΘΕΡΑΠΈΙΑΣ» ΤΩΝ «ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΩΝ» Το δρόμο προς ψήφιση από τη Βουλή έχει πάρει το σχέδιο νόμου που τιτλοφορείται «Μέτρα θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής», μέσα σ΄ ένα, όπως, πλέον, έχει γίνει κανόνας, «νομοσχέδιο σκούπα». Πέρα από μια κάποια φραστική επεξεργασία, η μόνη αλλαγή, σε σχέση με τη μορφή με την οποία αυτό το σχέδιο νόμου είχε δημοσιευτεί και αναρτηθεί πριν δέκα περίπου μήνες, είναι αυτή που αφορά τη δυνατότητα, που προβλεπόταν, να μπορεί να γίνεται στείρωση και λοβοτομή σε ασθενείς που θα ήταν ικανοί να δώσουν «ελεύθερη συναίνεση κατόπιν ενημέρωσης». Τώρα αυτή η φράση σβήστηκε και απλώς αναφέρεται ότι στείρωση και λοβοτομή, καθώς και όποια άλλη θεραπεία προκαλεί μη αναστρέψιμες καταστάσεις στην υγεία του ασθενούς, απαγορεύονται. Βέβαια παραμένει το γεγονός   ότι, ακόμα κι΄ αν σβήστηκε (λόγω της κριτικής που ήδη είχε διατυπωθεί, καθώς κ

άρθρο μου στην Νέα Προοπτική. Το παρόν συμβάν αποτελεί αιτία της μη λειτουργίας του ιστολογίου κατά το πρώτο μισό του μήνα Δεκεμβρίου. Ευχαριστώ όλες και όλους όσους μου στείλαν μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης. ΣΤ Επίθεση από 6 φιλοφασίστες κατά την διάρκεια αφισοκόλησης δεχτήκαμε την Τρίτη 5 Δεκεμβρίου στο Μαρούσι Αττικής. Η αφισοκόληση αφορούσε την διαδήλωση που οργάνωσε ο αντιφασιστικός συντονισμός Μαρουσιού και βορείων προαστείων και πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 9 του μήνα. Ο επικεφαλής των φασιστοειδών αφού φώναζε και απειλούσε για αρκετή ώρα το κλιμάκιο 4 αφισοκολητών πέρασε στην φυσική βία, με την συμπαράσταση των 5 φίλων του που τον ακολουθούσαν. Όπως μαθεύτηκε αργότερα τα ίδια υποκείμενα είχαν δημιουργήσει προβλήματα στο παρελθόν με απειλές κατά αναρχικών συντρόφων της κατάληψης Κούβελου. Τα υποκείμενα αυτά έδειξαν ιδιαίτερη βίαιη μανία εναντίον των γυναικών του κλιμακίου τραυματίζοντας 2 σύντρόφισσες, μια στο πόδι και μια στο κεφάλι (την υποφαινόμενη) και σπά

άρθρο μου στην Νέα Προοπτική, ΣΤ Mε μαζική παρουσία ακροατηρίου συντρόφων της αριστεράς συνεχίστηκε στις φυλακές Kορυδαλλού η δίκη της ναζιστικής οργάνωσης X.A., την Tετάρτη 13 και Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου. Την παρουσία του στη δίκη, ως μάρτυρας κατηγορίας, έκανε ο σύντροφος Δημήτρης Kουσουρής, ένας από τους πρώτους αγωνιστές που δέχθηκαν τη δολοφονική επίθεση της Xρυσής Aυγής και παρ’ ολίγο να χάσει τη ζωή του. Tην Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου συνεχίστηκε η δίκη με τον σχολιασμό των προστατευομένων μαρτύρων από την πλευρά της υπεράσπισης. Η Πολιτική Αγωγή θεωρώντας αντισυνταγματικό το νομοθετικό πλαίσιο της ανώνυμης κατάθεσης ενώπιον του δικαστηρίου αρνήθηκε να εξετάσει και να σχολιάσει τους μάρτυρες. Αξίζει να θυμίσουμε ότι η νομοθεσία αυτή θεσμοθετήθηκε για πολιτικές διώξεις εις βάρος των φερόμενων για συμμετοχή στην ΕΟ 17 Νοέμβρη. Αυτό που αξίζει να σημειώσει κανείς είναι ο τρόπος που χειρίστηκε το θέμα η υπεράσπιση των ναζί. Πρώτα από όλα αφού προσπάθησαν να κατηγορήσο

*τίτλος δανισμένος από το άσμα των Μουσικών Ταξιαρχιών   Είναι δυνατόν άνθρωποι μου παραμονή της 9της επετείου από τότε που ο Κορκονέας της Ελ.Ασ. σκότωσε τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο να μιλάμε για τα δημοκρατικά δικαιόματα(?) των μπάτσων? Μιλάω για την καθιέρωση της μαντήλας στις μουσουλμάνες της σκοτσέζικης αστυνομίας.  Θυμίζει την στάση του Χαρδαβέλα η στάση μερικών αριστερών, που δηλώνουν στα μέσα μαζικής δικτύωσης θετικά σχόλια και like σ αυτήν την είδηση, ο οποίος την παραμονή της πρώτης δίκης Κορκονέα είχε ρεπορταζ στην εκπομπή του "Αθέατος Κόσμος" για το bullying που υφίστανται, από τους συναδέρφους τους, στο αστυνομικό σώμα όσοι δεν παίρνουν άδεια ψυχιάτρου να κρατήσουν όπλο. Το θέμα του σεβασμού των μειονοτήτων είναι άλλο θέμα και άλλο θέμα του σεβασμού των θεσμών. Το χω κάνει σαφές και σε προηγούμενο άρθρο . Θα παλέψουμε, ακόμα και όντας διαλεκτικοί υλιστές, τουτέστιν ασυμβίβαστοι πολέμιοι της παπαδοκρατίας και του σκοταδισμού, για το δημοκρατικό δικαίωμα

from What to be Done, the end of chapter 5.2. CAN A NEWSPAPER BE A COLLECTIVE ORGANISER? “We should dream!” I wrote these words and became alarmed. I imagined myself sitting at a “unity conference” and opposite me were the Rabocheye Dyelo editors and contribu- tors. Comrade Martynov rises and, turning to me, says sternly: “Permit me to ask you, has an autonomous editorial board the right to dream without first soliciting the opinion of the Party committees?” He is followed by Comrade Krichevsky; who (philosophically deep- ening Comrade Martynov, who long ago rendered Comrade Plekhanov more profound) continues even more sternly: “I go further. I ask, has a Marxist any right at all to dream, knowing that according to Marx, mankind always sets itself the tasks it can solve and that tactics is a process of the growth of Party tasks which grow together with the Party?” The very thought of these stern questions sends a cold shiver down my spine and makes me wish for nothing b

από το "Τι Να Κάνουμε?", εκδ. Σύγχρονη Εποχή, σελ 205-6, Κεφ.:Μπορεί μια Εφημερίδα να είναι Συλλογικός Οργανωτής?  Πρέπει να ονειροπολούμε. Έγραψα αυτές τις λέξεις και τρόμαξα. Μου φάνηκε οτι βρίσκομαι σε “ενωτικό συνέδριο” και απέναντι μου κάθονται οι συντάκτες και συνεργάτες του Ραμπότσεε Ντελο. Και να, σηκώνεται ο σύντροφος Μαρτίνοβ και στρέφεται απειλητικά σε μένα: “επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω, έχει ακόμα μια αυτόνομη σύνταξη το δικαίωμα να ονειρέυεται χωρίς να ρωτά τις επιτροπές του Κόμματος?” και ύστερα από αυτόν σηκώνεται ο σύντροφος Κριτσέβσκυ... και συνεχίζει ακόμα πιο απειλητικά “εγώ θα προχωρήσω παραπέρα. Έχει γενικά το δικαίωμα ένας Μαρξιστής να ονειροπολεί, αν δεν ξεχνά ότι κατά το Μαρξ η ανθρωπότητα πάντα βάζει μπροστά της, καθήκοντα πραγματοποιήσιμα και οτι η τακτική είναι ένα προτσές αύξησης των καθηκόντων που αυξάνουν μαζί με το Κόμμα?” Και μόνο που σκέφτομαι όλες αυτές τις απειλητικές ερωτήσεις τρέμο σύγκορμος και δεν συλλογιέμαι τίποτα άλλο παρά