The New Course

Δικάστηκε χθες , μετά από πολλές αναβολές ο σύντροφος αγωνιστής της κομμουνιστικής αριστεράς και εκπαιδευτικός Παύλος Αντωνόπουλος ο οποίος συνελήφθει στις 8 Γενάρη του 2014 με τις κατηγορίες της αντίστασης κατά της αρχής και της συμμετοχής σε παράνομη συγκέντρωση. Η δίκη ξεκίνησε με τη διαφωνία της έδρας και της συνηγόρου υπεράσπισης για το πόσοι μάρτυρες υπεράσπισης θα εξεταστούν , οπού η υπεράσπιση ζητούσε να εξεταστούν όλοι οι αυτόπτις μάρτυρες ενώ η Έδρα ζητούσε να κλειθεί μόνο ένας. Τελικά καλέστηκε μόνο ο σύντροφος Γρηγόρης Δαφνής . Στις 8 Ιανουαρίου του 2014 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη τύπου εκπροσώπων πολιτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων για να καταγγείλουν την απαγόρευση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας που είχε εκδόσει η Γενική Ασφάλεια Αττικής. Η συνέντευξη δόθηκε με την άδεια του επικεφαλής των αστυνομικών δυναμεων. Ο μάρτυρας κατηγορίας που προσήλθε ήταν ένας από τους ματατζήδες που συνέλαβαν τον Αντωνόπουλο. Κατά την περιγραφή του ο κατηγορούμενος έσμπρωχνε την ασπίδ

Κόριν Ρεντγκρέιβ : Ο Λένιν έγραψε τα Φιλοσοφικά Τετράδιά του πάνω στο έργο του Χέγκελ (Τόμος 29 των «Απάντων» του) σε μια κατάσταση απελπισίας. Η Σοσιαλδημοκρατία, που είχε σωστά προβλέψει τον Μεγάλο Πόλεμο και είχε, έτσι τουλάχιστον φαινόταν, αντιταχθεί σ’ αυτόν αποφασιστικά, είχε αποδειχτεί ανίσχυρη να τον αποτρέψει. Δεν μπορούσε να κατηγορηθεί γι’ αυτό. Έπρεπε όμως να κατηγορηθεί ανελέητα για το γεγονός ότι, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, αμέσως εγκατέλειψε την εναντίωσή της σ’ αυτόν, συντάχθηκε με την μπουρζουαζία, με τους τραπεζίτες, και έγινε ο ενθουσιώδης υπασπιστής τους, υπεύθυνος για τη στρατολόγηση στον πόλεμο –«τον πόλεμο μας», όπως έλεγε. Αυτή η πολιτική καταστροφή ήταν που έκανε τον Λένιν να κάτσει επί βδομάδες στη βιβλιοθήκη της Βέρνης, στην Ελβετία, διαβάζοντας Χέγκελ, ξαναδιαβάζοντας τον Χέγκελ υλιστικά.  Αυτό έγινε το 1914 και το 1915. Η Κρούπσκαγια γράφει στις Αναμνήσεις της ότι εκείνη την εποχή ο Λένιν θεωρούσε ότι η σοσιαλιστική επανάσταση δεν θα γινόταν στη διάρκε

Points, 1920 by Wassily Kandinsky Λέων Tρότσκι Στην εισαγωγή του στο βιβλίο του Μαρξ «Ταξικοί Αγώνες στη Γαλλία», ο Ένγκελς έγραφε: «Όταν κανείς εκτιμάει γεγονότα και ολόκληρες σειρές γεγονότων από την τρέχουσα ιστορία ποτέ δεν θα είναι σε θέση να ανατρέξει ως τις γενεσιουργές οικονομικές αιτίες. Aκόμα και σήμερα, όπου ο εξειδικευμένος οικονομικός τύπος  προσφέρει τόσο άφθονο υλικό, θα είναι αδύνατο ακόμα και στην Αγγλία να παρακολουθεί κανείς σε καθημερινή βάση την κίνηση της βιομηχανίας και του εμπορίου στην παγκόσμια αγορά και τις μεταβολές που συντελούνται στις μεθόδους παραγωγής μ’ ένα τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί, σε οποιαδήποτε στιγμή, να βγάζει ένα γενικό συμπέρασμα, απ’ αυτούς τους πολύμορφα μπλεγμένους και συνεχώς μεταβαλλόμενους παράγοντες, που εκτός αυτού, τις περισσότερες φορές οι σπουδαιότεροι απ’ αυτούς, ενεργούν για πολύ καιρό στα κρυφά, προτού ξαφνικά γίνουν βίαια αισθητοί στην επιφάνεια. H σαφής επισκόπηση της οικονομικής ιστορίας μιας δεδομένης περιόδου π

Εκδικάζεται στις 3 Φλεβάρη στα Δικαστήρια του Βόλου η έφεση που έχει ασκήσει η συντρόφισα Αναστασία Δεληκάρη κατά της Πρωτόδικης απόφασης της 6/11/15 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου, που της επέβαλε 7 μήνες φυλάκιση εξαιτίας της αμέριστης στήριξης της στον αγώνα για την επαναπρόσληψη των τριών εργατών που είχαν απολυθεί το 2010 από τη ΜΕΤΚΑ εξαιτίας της συνδικαλιστικής τους δράσης. Η έφεση είχε αρχικά προσδιοριστεί για τις 8 Δεκέμβρη 2016 αλλά είχε αναβληθεί λόγω κωλύμματος αμφότερων των δικηγόρων. Η εξοργιστική πρωτόδικη απόφαση αφορούσε το αδίκημα περί φθοράς ξένης περιουσίας (ΠΚ άρθρο 381) για το σύνθημα  «Τέρμα στα παζάρια των γραφειοκρατών, αγώνας στα χέρια των εργατών»   που είχε αναγραφεί στη μάντρα του εργοστασίου ΜΕΤΚΑ, ιδιοκτησίας Μυτιληναίου, στην πρώτη μεγάλη γενική απεργία κατά των μνημονίων στις 5 Μάη 2010. Η καταδίκη της συντρόφισσας είναι από εκείνες περιπτώσεις όπου αλληλέγγυοι του χώρου της επαναστατικής αριστεράς στοχοποιούνται προκειμένου να χτυπηθεί ολό

Στη σύγκρουση που έχει ξεσπάσει στο χώρο της Ειδικής Αγωγής, ανάμεσα, από τη μια, σε μιαν «αριστερή» κυβέρνηση που λειτουργεί στη λογική του δημοσιονομικού «κόφτη», ακόμα κι΄ αν πρόκειται για τις (ανέκαθεν γλίσχρες) δαπάνες που αφορούν τις πολύπλοκες ανάγκες των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και, από την άλλη, στις αντιδράσεις που προέρχονται από ένα παγιωμένο σύστημα (σχεδόν) αποκλειστικά ιδιωτικής παροχής θεραπευτικής φροντίδας, εκφράστηκε, μέσω του προσφιλούς, και στον Πολάκη, «βήματος» του διαδικτύου, και μια αλήθεια. Oχι, βέβαια, για να υποστηριχτεί ως τέτοια, αλλά ως επιβεβαίωση της ορθότητας και του «δίκιου» της διαμετρικά αντίθετης προς αυτήν κατάστασης που κυριαρχεί στον χώρο.  Λέει, λοιπόν, κάποιος/α B.T, πιθανόν ιδιοκτήτης θεραπευτικού κέντρου: «Τα παιδιά από πού έπαιρναν τις εγκρίσεις, κύριε Πολάκη; Γιατί ψευδώς κατηγορείτε τους θεραπευτές και τους ιδιώτες για ψεύτικες εγκρίσεις ενώ τα παιδιά αξιολογούνται από τα δημόσια νοσοκομεία; Αν μπορούσε το Κράτος ας είχε δ

Ομιλία στην διημερίδα της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας  Ρατσισμός και Φόβος  με την υποστήριξη του  Goethe -  Institut Athen , 27 και 28 Σεπτεμβρίου 2013   Der Führer schenkt den Juden eine Stadt        Μήπως  ξανά, μπροστά στα μάτια μας, διαδραματίζεται το έργο με τον τίτλο  Der F ü hrer schenkt den Juden eine Stadt ,  Ο Φύρερ προσφέρει στους Εβραίους μία Πόλη  ;        Μήπως ο πολιτισμένος κόσμος μας, ο πολιτισμός του κόσμου τούτου, ο κόσμος του λεγόμενου «Δυτικού» ή «Ελληνολατινικού» ή «Ελληνοχριστιανικού» ή και «Ελληνο-ιουδαιο-χριστιανικού» πολιτισμού μετασχηματίζεται σε ένα απέραντο  Theresienstadt, μια οικουμενική Πόλη εγκλεισμού Εβραίων αλλά και μη Εβραίων, ένα πλανητικό στρατόπεδο σαν εκείνο στο Τερεζίν;        Μήπως στο σκότος του τώρα φαίνεται ξανά το τότε, το φοβερό 1941, όταν ο  Heindrich, ο Müller,  ο Franck και άλλοι Ναζί στήνανε, κάποια μίλια έξω από την Πράγα, ένα στρατόπεδο-πολιτισμένη βιτρίνα και προθάλαμο του Άουσβιτς, το στρατόπεδο-γκέττο του Τερε