The New Course

Θέλει ο βόρειος γείτονάς μας να προσαρτήσει κομμάτια της χώρας μας; Ή μήπως η Ελλάδα θέλει όσο δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι της Μακεδονίας; Για 4 δεκαετείες η Μακεδονία στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας αναγνωριζόταν χωρίς να υπάρχει πρόβλημα από κανέναν. Σε εγκυκλοπαίδειες, άτλαντες, ακόμα και σχολικά βιβλία Μακεδονία αναφερόταν. Τί άλλαξε ξαφνικά ;   Όταν το εμπόδιο του status quo του υπαρκτού/ανύπαρκτου σοσιαλισμού έφυγε από τη μέση το κεφάλαιο απέκτησε δύο όρους δημιουργίας μιας νέας κατάστασης στα Βαλκάνια. Ο αντικειμενικός όρος είναι ότι η πρώην Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας για να περάσει στον καπιταλισμό έπρεπε να περάσει από το στάδιο ενός βοναπαρτιστικού μισοαποικι α κού καθεστώτος. Το να αντιμετωπίσουν οι μικρές και μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες τους ηγέτες ενός πρώην εργατικού κράτους σαν φυλάρχους είναι κάτι που βλέπουμε σήμερα άνετα στην Ουκρανία, την Πολωνία και άλλες χώρες του παλιού ανατολικού μπλοκ. Το φαινόμενο αυτό είχε αναλύσει και προβλέψει ο Τρότσκ

άρθρο μου στην ηλεκτρονική εφημερίδα Glasnost Σ.Τσ.  Σε μαζικό παροξυσμό για το θέμα της ονομασίας του βόρειο γείτονα μας βρίσκεται η χώρα, σε αναμονή για την εαρινή σύνοδο του ΝΑΤΟ. Στην ατζέντα της συνόδου βρίσκεται η ένταξη της χώρας στην συμμαχία. Η πρωτεύουσα του Βορρά την θύμισε την Κυριακή 21 Ιανουαρίου διασταύρωση του καρναβαλιού του Ρίο και της Πάτρας. Άνθρωποι που χάνουν τα σπίτια και τις δουλειές τους θυμήθηκαν να ντυθούν καραγκιόζιδες για να διαδηλώσουν πλάι με αυτούς που τους τα παίρνουν. Πέρα από το κωμικό του πράγματος δεν έλειψαν και τραγικές στιγμές όπως ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia και κατόπιν η βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος από νεοναζί. Το μακεδονικό αποτελεί το χειρότερο ίσως καρφί στην πέτσα του ελληνικού εθνικισμού, από την γέννηση του ζητήματος με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878). Σύμφωνα με την εν λόγω συνθήκη η Ρωσική Αυτοκρατορία παραχωρεί τις σλαβόφωνες περιοχές (μέσα στις οποίες άνηκε και η Μακεδονία) της Οθωμ

Εν όψει της συγγραφής άρθρου συντρόφου με τον απολογισμό της συμμετοχής του στη πολιτική οργάνωση Κόκκινο και στην ενοποιημένη ΔΕΑ, αναδημοσιεύουμε από το indymedia το κείμενο των 48 μελών που αποχώρησαν από τη ΔΕΑ το 2004 και έφτιαξαν το Κόκκινο. Η επιλογή είναι αναγκαία τόσο για την κατανόηση του αναμενόμενου απολογισμού τόσο και υλικό για σκέψη πάνω σε οργανωτικά θέματα των σημερινών εν λειτουργία οργανώσεων Το τελευταίο 6μηνο η ΔΕΑ έχει μπει σε βαθιά κρίση. Καρδιά του προβλήματος είναι η αδυναμία της πλειοψηφίας της ΚΕ να αντιμετωπίσει μια αντικειμενική κατάσταση, την ύπαρξη διαφορετικών απόψεων, την ουσιαστική ύπαρξη τάσεων στο εσωτερικό της οργάνωσης. Τα σημάδια της κρίσης είχαν αρχίσει να φαίνονται πολύ καιρό πιο πριν, αλλά τους τελευταίους μήνες η επιλογή μιας κατασταλτικής αντιμετώπισης από την πλευρά της πλειοψηφίας της ΚΕ έχουν οδηγήσει ήδη την οργάνωση σε ντε φάκτο διάσπαση και σε διαλυτική αδράνεια. Η δυνατότητα της καθοδήγησης, της υλοποίησης πολιτικών επιλ