κωμικοτραγικο το ζαχαρονερο

Γιατι ντρεπομαστε ?
Γιατι ειναι η φυση τοσο σκοτεινη ?
Ο ουρανος την νυχτα και την μερα φιλοξενει
Τα σιαμαια προσωπα του
                                        μα παλι δυο ειναι
                                                                     και η μοναξια καραδοκει
Γιατι το χερι μου ειναι σαν το χερι του γαϊδαρου ?
Γιατι το ποδι μου ειναι σαν το ποδι του βουδδα ?
Το ποτηρι ειναι γεματο και αδειο :
Δυο ποτηρια και ενα ποτηρι μαζι !
Που να κατευθηνθω ?
Σε ποιον και πως τον πονο μου να πω ?
ΜΙα τραγωδια εμπνευση μου ρθε βραδυνη
Στα γελια σκαω και ειναι η ψυχη μου φωτινη
Και η ζωη κυλαει με γοργους ρυθμους
Δεν προλαβαινεις πια ουτε αυτους
και οι Αριθμοι βγαινουν σαν Ονοματα σχιζοντας την θαλασσα
Μα αποψε η βατος δεν αναψε ξανα
Ουτε θα σταξουνε νερο οι βραχοι
Μα το λαδι δεν εχει καει ακομα ολο

Και οταν μαζι ξανα θα διασχισουμε τα πελαγα
 με τσιγαρα και ουισκυ θα χαζευουμε
Του αναμ τα στιγματα

Και οι ονειροπολοι δεν κοιμηθηκαμε ακομη....