ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ
Το σταδιακό «ξήλωμα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ φέρνει η συμφωνία που συνήψε με τους άλλους ηγέτες της ευρωζώνης ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, τα χαράματα της Δευτέρας 12 Ιουλίου. Η συμφωνία, 3ο κατά σειρά Μνημόνιο, ψηφίστηκε, σε μια κοινοβουλευτική διαδικασία φαστ τρακ, μόνο από 110 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (οι 32 είπαν ΟΧΙ, οι 6 δήλωσαν παρών, ενώ υπήρξε και 1 απούσα). Φυσικά, είχε την υποστήριξη των συνηθισμένων μνημονιακών κομμάτων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και του Ποταμίσιου μπαλαντέρ του συστήματος.
Με τον πιο ωμό τρόπο, ο Τσίπρας, ποδοπάτησε τη λαϊκή εντολή του 62% που ψήφισε «όχι» στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου (3,5 εκατομμύρια πολιτών) και πέντε μήνες πιο πριν, την υποστήριξη του 42% (2,5 εκατομμύρια πολιτών) στις εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Δεν φτάνει, όμως, αυτό αλλά χωρίς ίχνος ντροπής, παρότι ο Πρωθυπουργός, μαζί με το Δραγασάκη και τον Τσακαλώτο υπέγραψε ένα αισχρό προσύμφωνο με τους εκβιαστές της ΕΕ και του ΔΝΤ για νέο αντι-λαϊκό Μνημόνιο καταπατώντας προφανώς τη λαϊκή εντολή που έλαβε, κατηγορεί όσους στα αριστερά του δεν ψήφισαν τα μέτρα που απορρέουν απ' αυτό ότι στηρίζουν το... «πραξικόπημα» της ΕΕ και του ΔΝΤ ! Ο Τσίπρας που υπέγραψε το «πραξικόπημα» της ΕΕ και του ΔΝΤ κόντρα στο μαζικό «όχι» του δημοψηφίσματος κατηγορεί όσους απορρίπτουν αυτό το «πραξικόπημα» ως... υποστηρικτές του.
Ό,τι κι αν λέει ο Τσίπρας και ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μία είναι η αλήθεια. Η οικονομική στρατηγική της κυβέρνησης με την κωδική ονομασία, την οποία η ίδια έδωσε, «εντός ευρώ, εκτός λιτότητας» που θα ήταν -κατά το ΣΥΡΙΖΑ- εφικτή με το «τέλος των Μνημονίων» αντικαταστάθηκε από τη στρατηγική... με την κωδική ονομασία «εντός ευρώ υπό τον όρο της πιο άγριας λιτότητας με ένα νέο τριετές Μνημόνιο».
Και μόνο για να δώσει το δάνειο – γέφυρα που έχει ζητήσει η κυβέρνηση - πριν την υπογραφή του νέου Μνημονίου- για την αναχρηματοδότηση του χρέους και την ενίσχυση των τραπεζών τους επόμενους μήνες, η κυβέρνηση συμφώνησε με την τρόικα στην παραπέρα αύξηση της φορολογίας εισοδήματος, σε αυξήσεις στο ΦΠΑ, σε αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και των εισφορών υγείας των συνταξιούχων. Και έπονται και άλλες αντιδραστικές αλλαγές όπως η ίδρυση ενός Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων με συμμετοχή της Κομισιόν και η εφαρμογή ρήτρας μηδενικού ελλείμματος όχι μόνο στα επικουρικά ταμεία αλλά και στα ταμεία κύριας ασφάλισης με στόχο ένα νέο πακέτο «διάσωσης» πάνω από 82 έως 89 δισ. ευρώ μέχρι το 2019.
Τα νέα... παλιά μέτρα
Αυτά τα μέτρα δεν είναι ακριβώς… «νέα». Ήδη από τον Απρίλιο του 2013, δηλαδή έξι μήνες μετά την ψήφιση του δεύτερου πακέτου μέτρων του 2ου Μνημονίου (κατάργηση 13ης -14ης σύνταξης), πολλά από αυτά αναφέρονταν στην τότε αξιολόγηση της τρόικας. Η τρόικα άρχισε να επαναφέρει αυτή την ατζέντα από τα μέσα του 2014, βλέποντας πως η Ελλάδα δεν θα μπορέσει εύκολα να συνεχίσει την αυτόνομη έξοδο στις διεθνείς αγοράς που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2014 προκειμένου να αναχρηματοδοτεί μέρος τουλάχιστον του δημοσίου χρέους και, έτσι θα χρειαστεί νέο δάνειο και νέα μέτρα λιτότητας, δηλαδή νέο Μνημόνιο. Ο ίδιος ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μιλούσε για αυτό λίγες μέρες πριν τις Ομοσπονδιακές Εκλογές του Σεπτεμβρίου του... 2013. Δηλαδή, προέβλεπε πριν σχεδόν δύο χρόνια εκείνο που πάνω - κάτω συμβαίνει αυτές τις μέρες.
Με τον πιο ωμό τρόπο, ο Τσίπρας, ποδοπάτησε τη λαϊκή εντολή του 62% που ψήφισε «όχι» στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου (3,5 εκατομμύρια πολιτών) και πέντε μήνες πιο πριν, την υποστήριξη του 42% (2,5 εκατομμύρια πολιτών) στις εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Δεν φτάνει, όμως, αυτό αλλά χωρίς ίχνος ντροπής, παρότι ο Πρωθυπουργός, μαζί με το Δραγασάκη και τον Τσακαλώτο υπέγραψε ένα αισχρό προσύμφωνο με τους εκβιαστές της ΕΕ και του ΔΝΤ για νέο αντι-λαϊκό Μνημόνιο καταπατώντας προφανώς τη λαϊκή εντολή που έλαβε, κατηγορεί όσους στα αριστερά του δεν ψήφισαν τα μέτρα που απορρέουν απ' αυτό ότι στηρίζουν το... «πραξικόπημα» της ΕΕ και του ΔΝΤ ! Ο Τσίπρας που υπέγραψε το «πραξικόπημα» της ΕΕ και του ΔΝΤ κόντρα στο μαζικό «όχι» του δημοψηφίσματος κατηγορεί όσους απορρίπτουν αυτό το «πραξικόπημα» ως... υποστηρικτές του.
Ό,τι κι αν λέει ο Τσίπρας και ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μία είναι η αλήθεια. Η οικονομική στρατηγική της κυβέρνησης με την κωδική ονομασία, την οποία η ίδια έδωσε, «εντός ευρώ, εκτός λιτότητας» που θα ήταν -κατά το ΣΥΡΙΖΑ- εφικτή με το «τέλος των Μνημονίων» αντικαταστάθηκε από τη στρατηγική... με την κωδική ονομασία «εντός ευρώ υπό τον όρο της πιο άγριας λιτότητας με ένα νέο τριετές Μνημόνιο».
Και μόνο για να δώσει το δάνειο – γέφυρα που έχει ζητήσει η κυβέρνηση - πριν την υπογραφή του νέου Μνημονίου- για την αναχρηματοδότηση του χρέους και την ενίσχυση των τραπεζών τους επόμενους μήνες, η κυβέρνηση συμφώνησε με την τρόικα στην παραπέρα αύξηση της φορολογίας εισοδήματος, σε αυξήσεις στο ΦΠΑ, σε αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και των εισφορών υγείας των συνταξιούχων. Και έπονται και άλλες αντιδραστικές αλλαγές όπως η ίδρυση ενός Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων με συμμετοχή της Κομισιόν και η εφαρμογή ρήτρας μηδενικού ελλείμματος όχι μόνο στα επικουρικά ταμεία αλλά και στα ταμεία κύριας ασφάλισης με στόχο ένα νέο πακέτο «διάσωσης» πάνω από 82 έως 89 δισ. ευρώ μέχρι το 2019.
Τα νέα... παλιά μέτρα
Αυτά τα μέτρα δεν είναι ακριβώς… «νέα». Ήδη από τον Απρίλιο του 2013, δηλαδή έξι μήνες μετά την ψήφιση του δεύτερου πακέτου μέτρων του 2ου Μνημονίου (κατάργηση 13ης -14ης σύνταξης), πολλά από αυτά αναφέρονταν στην τότε αξιολόγηση της τρόικας. Η τρόικα άρχισε να επαναφέρει αυτή την ατζέντα από τα μέσα του 2014, βλέποντας πως η Ελλάδα δεν θα μπορέσει εύκολα να συνεχίσει την αυτόνομη έξοδο στις διεθνείς αγοράς που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2014 προκειμένου να αναχρηματοδοτεί μέρος τουλάχιστον του δημοσίου χρέους και, έτσι θα χρειαστεί νέο δάνειο και νέα μέτρα λιτότητας, δηλαδή νέο Μνημόνιο. Ο ίδιος ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μιλούσε για αυτό λίγες μέρες πριν τις Ομοσπονδιακές Εκλογές του Σεπτεμβρίου του... 2013. Δηλαδή, προέβλεπε πριν σχεδόν δύο χρόνια εκείνο που πάνω - κάτω συμβαίνει αυτές τις μέρες.
Ωστόσο, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, η οποία αποτελούσε πιστό συνεργάτη της τρόικας, είχε αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα από τα μέσα του 2014 και δεν μπορούσε να φέρει σε πέρας ένα τέτοιο βάρος. Η ξεκάθαρη πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρω-εκλογές του Μάη του 2014 αποτέλεσε το πρώτο σημαντικό πολιτικό χτύπημα της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, η οποία υπό αυτούς τους όρους δεν μπορούσε να εφαρμόσει τις νέες απαιτήσεις της τρόικας και, έτσι, έπεσε τέλη του Δεκεμβρίου με αφορμή την αδυναμία εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Όλα τα αρνητικά οικονομικά δεδομένα που γιγαντώθηκαν κατά το α' εξάμηνο του 2015, στο οποίο κυβερνούν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είχαν αρχίσει να φαίνονται ήδη από τα μέσα του 2014. Ποια ήταν αυτά; Παρά την οριακή ανάκαμψη του ελληνικού καπιταλισμού πέρσι -κυρίως λόγω της αύξησης της εξωτερικής τουριστικής κίνησης- η ανεργία είχε κολλήσει στο 25-26%, οι εξαγωγές συνέχισαν να καταρρέουν, τα έσοδα από φόρους και εισφορές να καρκινοβατούν ενώ το Δημόσιο κάλυπτε τις ανάγκες με ρέπος που σύναπτε με δημόσιους φορείς. Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ούρλιαζαν ενάντια μεταφορά ρευστών δημοσίων φορέων ύψους 1,5 δισ. ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ) για να γίνουν ρέπος με το Δημόσιο από την κυβέρνηση στο α’ εξάμηνο 2015. Ωστόσο, σύμφωνα με έκθεση του ΔΝΤ στο β΄εξάμηνο του 2014, η προηγούμενη κυβέρνηση των προαναφερθέντων κομμάτων μετέφερε... 10 δισ. ευρώ στην ΤτΕ για τον ίδιο λόγο !
Παταγώδης αποτυχία
Τα δεδομένα αυτά επιδεινώθηκαν δραματικά από τότε που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση στα τέλη του Γενάρη του 2015. Η επιδείνωση αυτή ήλθε ως συνέπεια της «πολιτικής αβεβαιότητας» που έφερνε σε ισχυρούς αστικούς κύκλους εκτός και εντός Ελλάδας η συγκρουσιακή διάθεση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των δανειστών. Η οικονομία ξαναμπήκε σε ελαφρά ύφεση, τα έσοδα από φόρους και εισφορές έπεσαν σημαντικά. Ο ίδιος ο Τσίπρας παραδέχτηκε πριν λίγες μέρες από το βήμα της Βουλής πως έξι μήνες τώρα περισσότερο διαπραγματεύτηκε και λιγότερο κυβέρνησε. Εκείνο που δεν παραδέχτηκε ο Τσίπρας για τις διαπραγματεύσεις είναι δύο πράγματα. Ότι ναρκοθέτησαν τον ίδιο τους τον εαυτό και ότι απέτυχαν παταγωδώς. Έτσι, πλέον μπορεί ακόμα λιγότερο να κυβερνήσει.
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση «διαπραγματευόταν» επί έξι μήνες, οι δανειστές ετοίμαζαν Grexit σε περίπτωση μη – υποταγής της κυβέρνησης Τσίπρα στις απαιτήσεις τους, όπως αποκαλύφτηκε από το έγγραφο που είχε ετοιμάσει ο Σόιμπλε στο Eurogroup της 12ης Ιουλίου. Φυσικά, τα μηνύματα αυτά από πλευράς Βερολίνο ήταν ξεκάθαρα την επομένη ακριβώς μέρα μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές του περασμένου Γενάρη.
Τί έκανε η κυβέρνηση μέχρι τη στιγμή που ο Σόιμπλε απείλησε ευθέως και δημοσίως με Grexit ; Είχε πληρώσει όλες τις δόσεις προς το ΔΝΤ πλην εκείνης του Ιουνίου, άφηνε ελεύθερα να αδειάζουν οι τράπεζες (30 δισ. ευρώ έφυγαν απο τον Γενάρη έως σήμερα) και δεν άγγιξε κανένα μεγαλο-οφειλέτη του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων. Κοινώς έκανε τα πάντα για να πείσει για την υποταγή της στο κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του.
Δεν έβαλε... μυαλό, όμως, ούτε και όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στις 29 Ιουνίου επέβαλε τραπεζική αργία και capital controls στην Ελλάδα, φέρνοντας πρακτικά εσωτερική στάση πληρωμών. Τότε ο Τσίπρας προσέφυγε σε δημοψήφισμα. Όχι, όμως -όπως αποκαλύφτηκε με τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου- γιατί ήθελε μία ξεκάθαρη λαϊκή εντολή μέσω ενός μαζικού «όχι» για να έλθει σε οποιαδήποτε τύπου ρήξη με τους δανειστές, αλλά για να έλθει σε... συμφωνία μαζί τους λόγω ενός οριακού «όχι» ή ενός «ναι» στο δημοψήφισμα.
Νέα πολιτική κρίση
Τώρα η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εντελώς αντίθετο με το προεκλογικό αλλά και μετεκλογικό πρόγραμμά της και, μάλιστα, σε συνθήκες ύφεσης 2-3% που φέρνουν τα capital controls. Θα τα καταφέρει; Ο υπουργός Σκουρλέτης δήλωσε δημοσίως την περασμένη εβδομάδα πως θα προκηρύσσονταν άμεσα οι πρόωρες εθνικές εκλογές, αν δεν υπήρχαν... capital controls, δηλαδή αν δεν απειλούνταν με ολοκληρωτική κατάρρευση η οικονομία. Έτσι, οι εκλογές μετατίθενται πιθανότατα για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
Εκεί, θα αναμετρηθούν τα κόμματα που στήριξαν το «ναι» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), αλλά έχασαν στο πρόσφατο δημοψήφισμα και τις προηγούμενες εκλογές παταγωδώς. Και ο ΣΥΡΙΖΑ που ενώ στήριξε το «όχι» στο νικηφόρο για τον ίδιο δημοψήφισμα, πέρασε την επόμενη μέρα στη μεριά του «ναι», σπέρνοντας σύγχυση και ηττοπάθεια στις εργατικές και λαϊκές μάζες. Η προσφυγή στις κάλπες θα είναι πιθανότατα καταστροφική και για τις δύο βασικές δυνάμεις που διαγκωνίζονται για την κυβερνητική εξουσία. Το μόνο που θα κάνουν είναι πολύ πιθανό να φέρουν μια θνησιγενή κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» (αν αυτή δεν έλθει πριν τις πρόωρες κάλπες) και νέας αντι-λαϊκής λαίλαπας που θα επισφραγισθεί από νέα Μνημονιακά μέτρα που «ψήνονται» για το Φθινόπωρο.
Πάλη για εργατική επαναστατική κυβέρνηση
Η συνθηκολόγηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η αντιδραστική στάση αποχής του ΚΚΕ από το δημοψήφισμα κι ο εμμενής γραφειοκρατικός συντηρητισμός του, δείχνει πως αμφότερα τα κόμματα της καθεστωτικής αριστεράς είναι παντελώς ανίκανα να ανταπεξέλθουν στα καθήκοντα τα οποία οι ίδιες οι μάζες τους έχουν αναθέσει.
Όλα τα αρνητικά οικονομικά δεδομένα που γιγαντώθηκαν κατά το α' εξάμηνο του 2015, στο οποίο κυβερνούν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είχαν αρχίσει να φαίνονται ήδη από τα μέσα του 2014. Ποια ήταν αυτά; Παρά την οριακή ανάκαμψη του ελληνικού καπιταλισμού πέρσι -κυρίως λόγω της αύξησης της εξωτερικής τουριστικής κίνησης- η ανεργία είχε κολλήσει στο 25-26%, οι εξαγωγές συνέχισαν να καταρρέουν, τα έσοδα από φόρους και εισφορές να καρκινοβατούν ενώ το Δημόσιο κάλυπτε τις ανάγκες με ρέπος που σύναπτε με δημόσιους φορείς. Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ούρλιαζαν ενάντια μεταφορά ρευστών δημοσίων φορέων ύψους 1,5 δισ. ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ) για να γίνουν ρέπος με το Δημόσιο από την κυβέρνηση στο α’ εξάμηνο 2015. Ωστόσο, σύμφωνα με έκθεση του ΔΝΤ στο β΄εξάμηνο του 2014, η προηγούμενη κυβέρνηση των προαναφερθέντων κομμάτων μετέφερε... 10 δισ. ευρώ στην ΤτΕ για τον ίδιο λόγο !
Παταγώδης αποτυχία
Τα δεδομένα αυτά επιδεινώθηκαν δραματικά από τότε που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση στα τέλη του Γενάρη του 2015. Η επιδείνωση αυτή ήλθε ως συνέπεια της «πολιτικής αβεβαιότητας» που έφερνε σε ισχυρούς αστικούς κύκλους εκτός και εντός Ελλάδας η συγκρουσιακή διάθεση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των δανειστών. Η οικονομία ξαναμπήκε σε ελαφρά ύφεση, τα έσοδα από φόρους και εισφορές έπεσαν σημαντικά. Ο ίδιος ο Τσίπρας παραδέχτηκε πριν λίγες μέρες από το βήμα της Βουλής πως έξι μήνες τώρα περισσότερο διαπραγματεύτηκε και λιγότερο κυβέρνησε. Εκείνο που δεν παραδέχτηκε ο Τσίπρας για τις διαπραγματεύσεις είναι δύο πράγματα. Ότι ναρκοθέτησαν τον ίδιο τους τον εαυτό και ότι απέτυχαν παταγωδώς. Έτσι, πλέον μπορεί ακόμα λιγότερο να κυβερνήσει.
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση «διαπραγματευόταν» επί έξι μήνες, οι δανειστές ετοίμαζαν Grexit σε περίπτωση μη – υποταγής της κυβέρνησης Τσίπρα στις απαιτήσεις τους, όπως αποκαλύφτηκε από το έγγραφο που είχε ετοιμάσει ο Σόιμπλε στο Eurogroup της 12ης Ιουλίου. Φυσικά, τα μηνύματα αυτά από πλευράς Βερολίνο ήταν ξεκάθαρα την επομένη ακριβώς μέρα μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές του περασμένου Γενάρη.
Τί έκανε η κυβέρνηση μέχρι τη στιγμή που ο Σόιμπλε απείλησε ευθέως και δημοσίως με Grexit ; Είχε πληρώσει όλες τις δόσεις προς το ΔΝΤ πλην εκείνης του Ιουνίου, άφηνε ελεύθερα να αδειάζουν οι τράπεζες (30 δισ. ευρώ έφυγαν απο τον Γενάρη έως σήμερα) και δεν άγγιξε κανένα μεγαλο-οφειλέτη του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων. Κοινώς έκανε τα πάντα για να πείσει για την υποταγή της στο κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του.
Δεν έβαλε... μυαλό, όμως, ούτε και όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στις 29 Ιουνίου επέβαλε τραπεζική αργία και capital controls στην Ελλάδα, φέρνοντας πρακτικά εσωτερική στάση πληρωμών. Τότε ο Τσίπρας προσέφυγε σε δημοψήφισμα. Όχι, όμως -όπως αποκαλύφτηκε με τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου- γιατί ήθελε μία ξεκάθαρη λαϊκή εντολή μέσω ενός μαζικού «όχι» για να έλθει σε οποιαδήποτε τύπου ρήξη με τους δανειστές, αλλά για να έλθει σε... συμφωνία μαζί τους λόγω ενός οριακού «όχι» ή ενός «ναι» στο δημοψήφισμα.
Νέα πολιτική κρίση
Τώρα η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εντελώς αντίθετο με το προεκλογικό αλλά και μετεκλογικό πρόγραμμά της και, μάλιστα, σε συνθήκες ύφεσης 2-3% που φέρνουν τα capital controls. Θα τα καταφέρει; Ο υπουργός Σκουρλέτης δήλωσε δημοσίως την περασμένη εβδομάδα πως θα προκηρύσσονταν άμεσα οι πρόωρες εθνικές εκλογές, αν δεν υπήρχαν... capital controls, δηλαδή αν δεν απειλούνταν με ολοκληρωτική κατάρρευση η οικονομία. Έτσι, οι εκλογές μετατίθενται πιθανότατα για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
Εκεί, θα αναμετρηθούν τα κόμματα που στήριξαν το «ναι» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), αλλά έχασαν στο πρόσφατο δημοψήφισμα και τις προηγούμενες εκλογές παταγωδώς. Και ο ΣΥΡΙΖΑ που ενώ στήριξε το «όχι» στο νικηφόρο για τον ίδιο δημοψήφισμα, πέρασε την επόμενη μέρα στη μεριά του «ναι», σπέρνοντας σύγχυση και ηττοπάθεια στις εργατικές και λαϊκές μάζες. Η προσφυγή στις κάλπες θα είναι πιθανότατα καταστροφική και για τις δύο βασικές δυνάμεις που διαγκωνίζονται για την κυβερνητική εξουσία. Το μόνο που θα κάνουν είναι πολύ πιθανό να φέρουν μια θνησιγενή κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» (αν αυτή δεν έλθει πριν τις πρόωρες κάλπες) και νέας αντι-λαϊκής λαίλαπας που θα επισφραγισθεί από νέα Μνημονιακά μέτρα που «ψήνονται» για το Φθινόπωρο.
Πάλη για εργατική επαναστατική κυβέρνηση
Η συνθηκολόγηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η αντιδραστική στάση αποχής του ΚΚΕ από το δημοψήφισμα κι ο εμμενής γραφειοκρατικός συντηρητισμός του, δείχνει πως αμφότερα τα κόμματα της καθεστωτικής αριστεράς είναι παντελώς ανίκανα να ανταπεξέλθουν στα καθήκοντα τα οποία οι ίδιες οι μάζες τους έχουν αναθέσει.
Η ανάγκη οικοδόμησης ενός μαζικού, επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης είναι όσο ποτέ επείγουσα. Μιας επαναστατικής οργάνωσης που θα δίνει τη μάχη σε όλα τα επίπεδα, στο δρόμο και στους χώρους δουλειάς και σπουδών, στο συνδικαλιστικό, στο πολιτικό και το ιδεολογικό πεδίο. Στην κοινωνική καταστροφή που φέρνουν τα νέα μνημονιακά μέτρα απαιτείται να δοθεί μια εργατική απάντηση. Η μόνη διέξοδος μπορεί να προέλθει από μια κυβέρνηση που θα βασίζεται σε όργανα πάλης των πλατιών εργατικών και λαϊκών μαζών.
Αυτά τα όργανα πρέπει να αναπτυχθούν από σήμερα με πρώτο στόχο την οργάνωση μιας γενικής απεργίας διαρκείας για να μην περάσουν τα νέα μνημονιακά μέτρα, να γίνει στάση πληρωμών προς τους δανειστές και διαγραφή ολόκληρου του χρέους, με ευθεία ρήξη με ΕΕ-ΔΝΤ και την έξοδο από αυτές τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες και την εθνικοποίηση των βασικών πυλώνων της οικονομίας χωρίς αποζημίωση και κάτω εργατικό έλεγχο και διαχείριση. Να δημευτεί η περιουσία όσων μεγαλοκεφαλαιούχων έβγαλαν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό και δεν τις επιστρέφουν για να φορολογηθούν... καταλλήλως. Φυσικά, αυτά τα μέτρα σωτηρίας του λαού, μπορούν να ληφθούν μόνο από μία επαναστατική κυβέρνηση στα πλαίσια της εργατικής εξουσίας.
Αυτά τα όργανα πρέπει να αναπτυχθούν από σήμερα με πρώτο στόχο την οργάνωση μιας γενικής απεργίας διαρκείας για να μην περάσουν τα νέα μνημονιακά μέτρα, να γίνει στάση πληρωμών προς τους δανειστές και διαγραφή ολόκληρου του χρέους, με ευθεία ρήξη με ΕΕ-ΔΝΤ και την έξοδο από αυτές τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες και την εθνικοποίηση των βασικών πυλώνων της οικονομίας χωρίς αποζημίωση και κάτω εργατικό έλεγχο και διαχείριση. Να δημευτεί η περιουσία όσων μεγαλοκεφαλαιούχων έβγαλαν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό και δεν τις επιστρέφουν για να φορολογηθούν... καταλλήλως. Φυσικά, αυτά τα μέτρα σωτηρίας του λαού, μπορούν να ληφθούν μόνο από μία επαναστατική κυβέρνηση στα πλαίσια της εργατικής εξουσίας.
Η πάλη αυτή είναι όσο ποτέ επίκαιρη στις συνθήκες της νέας φάσης καπιταλιστικής χρεοκοπίας στην Ελλάδα που εγκαινίασαν τα capital controls πριν 15-20 μέρες. Μετά την τραπεζική αργία, θα επεκταθεί η «αργία» στην παραγωγή και στο εμπόριο. Απαιτείται σχεδιασμός και έλεγχος κάθε οικονομικής δραστηριότητας για μην έλθει το... χάος. Για να γίνει αυτό προς όφελος του λαού, πρέπει ο ίδιος ο λαός να αναλάβει αυτό το έργο. Και δεν μπορεί να γίνει αυτό, αν ο λαός δεν έχει στα χέρια του τα κατάλληλα μέσα, δηλαδή την πολιτική εξουσία. Μόνο έτσι θα μπορούσε να παίξει θετικό ρόλο στις οικονομικές συναλλαγές εντός Ελλάδας η έκδοση παράλληλου, με το ευρώ, νομίσματος, μετά τη διακοπή κάθε σχέσης με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που θα έφερναν τα παραπάνω μέτρα.
Μαχητικά σωματεία, επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις γειτονιάς, εργατικές πολιτικές οργανώσεις, κόμματα και συλλογικότητες πρέπει να μπουν μπροστά σ’ αυτόν τον αγώνα. Όλα τα υπόλοιπα είναι υπεκφυγές αυτή τη στιγμή. Ένα πανελλαδικό συνέδριο όλων των μαχόμενων εργατικών δυνάμεων είναι αναγκαίο να συγκληθεί εδώ και τώρα για να οργανώσει αυτό τον αγώνα.
Το γεγονός ότι ο κατέρρευσε η φιλο -ΕΕ «αντι-μνημονιακή» στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπειν να οδηγήσει το κίνημα σε μια εθνικιστική «αριστερή» αντίληψη. Γι’ αυτό δεν αρκεί η ενότητα της «Αριστεράς του Όχι» (σ.σ. όσων αριστερών ψήφισαν Όχι στο τελευταίο Δημοψήφισμα), όπως διατείνονται δυνάμεις της «αντικαπιταλιστικής» αριστεράς. Πρέπει να αναπτύξουμε τις διεθνείς σχέσεις και τις κοινές δράσεις με το προλεταριάτο της Ευρώπης, για τη διάλυση της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης. Τώρα όσο ποτέ είναι αναγκαία η ανάπτυξη μιας εργατικής επαναστατικής Διεθνούς. Από αυτήν την άποψη, είναι τεράστιας σημασίας η 3η Ευρω-μεσογειακή εργατική συνδιάσκεψη στις 18 -20 Ιουλίου στην Αθήνα.
Δ.Κ.
(αναδημοσιευση απο : http://eek.gr/index.php/politics/3624-arxi-tou-telous-gia-tin-kyvernisi-tsipra )
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου