Επανασταση , στεροτυπα & κοπανα (μερος 1το : το αιμα και η βια ως φετιχ)

Μιλούσα χθες βράδυ με τον πατέρα μου , αφού παρακολουθήσαμε την πολιτική επικαιρότητα στην τηλεόραση , για τις εξελίξεις . Και όταν άρχισα να του λέω για τα αδιέξοδα του κοινοβουλευτισμού με ρώτησε "εντάξει , αλλά και με το αιματοκύλισμα τι θα πετύχεις?" . Τον κοιτάω και ρωτάω "ποιο αιματοκύλισμα?" και μου εξηγεί ότι πιστεύει αφού είμαι μέλος ενός κόμματος που λέγεται επαναστατικό , αυτό που επιθυμώ είναι ο εμφύλιος . Τότε του πετάω την μεγάλη βόμβα "ξέρεις η μεγαλύτερη επανάσταση της ιστορίας , η μεγάλη επανάσταση του κόκκινου ρώσικου Οκτώβρη , πόσους νεκρούς είχε ? 150!" . Ο πατέρας μου έπεσε απ τα σύννεφα και η συνέχεια της συζήτησης ήταν αδύνατη .

Δυστυχώς ένα από τα αμέτρητα στερεότυπα που υπάρχουν γύρω από την επανάσταση και τον επαναστάτη (για αυτό και αυτό το άρθρο είναι το 1το - θα χρειαστούν αμέτρητα) είναι το θέμα του αίματος . Όλοι μας περνάνε για αιμοσταγείς που ονειρευόμαστε φασαρίες και ξημεροβραδιαζόμαστε με το όπλο στο χέρι ! Η αλήθεια είναι ότι ελπίζω να μην υπάρχει τέτοιο πλάσμα , γιατί αν υπάρχει τότε δεν είναι επαναστάτης , αλλά επικίνδυνος (και μάλιστα από τους πιο επικίνδυνους) . Στον χώρο του φασισμού μπορώ να φανταστώ τέτοια άτομα : αν μ λέγαν για το τάδε ή το δείνα στέλεχος των χρυσών αυγών Τουρκίας ότι ξημεροβραδιάζεται με την (κατά τα άλλα νόμιμη , δεν αμφιβάλλω για αυτό) κυνηγητική του καραμπίνα θα το έβρισκα απόλυτα φυσιολογικό , δεν θα μπαίνω καν στον κόπο να διασταυρώσω την είδηση . Αλλά για επαναστάτη αν μου το λέγαν αυτό θα γελούσα μέχρι την δευτέρα παρουσία .
Βασικά υπάρχουν δυο "όπλα" με τα οποία ξημεροβραδιάζεται ένας επαναστάτης : η διαρκής ανάπτυξη της φιλοσοφικής επαναστατικής θεωρίας , με τρόπο ώστε να την συνδέει διαρκώς με την πράξη ώστε να αλλάξει τον κόσμο είναι το ένα ! Η απόλυτη ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό του και την τάξη την οποία υπερασπίζεται είναι το άλλο ! Υπό αυτόν τον ορισμό είμαι περήφανη για το κόμμα μου που είναι πραγματικά επαναστατικό και εργατικό . Μπορεί να έχουμε κάνει λάθη : διαλεκτικοί υλιστές είμαστε , δεν πιστεύουμε ότι υπάρχουν αλάθητα για να διεκδικούμε κάτι τέτοιο . Θα ήταν έκπτωση από το πρώτο μας όπλο το να μην κάνουμε (ή να ισχυριζόμαστε ότι δεν κάνουμε) λάθη . Μπορεί να μην έχουμε πετύχει όλα όσα θα έπρεπε να κάνουμε : αλλά τότε θα σήμαινε ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλα μονοί μας , χωρίς την πρωτοπορία της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου - κάτι τέτοιο θα ήταν υποκαταστατισμος και απόλυτη άρνηση του δεύτερου όπλου ! 

Ο Επαναστάτης δεν έχει κανένα φετίχ με τα όπλα : Ο Επαναστάτης δεν χαρακτηρίζεται από την χρήση των όπλων , αλλά από το θάρρος να πιάσει κάθε όπλο , το οποίο επιτάσσουν οι συνθήκες ! Η γραφομηχανή του , το πανό του , η ντουντούκα που φωνάζει συνθήματα , οι αφίσες του , οι εφημερίδες του είναι όπλα προπαγάνδας ! Σε καιρό ειρήνης μεταξύ των λαών και των τάξεων είναι αυτά που χρησιμοποιεί διαρκώς μέσα στην τάξη του για να εξηγήσει τα άτοπα και τα αδιέξοδα του συστήματος που μπορούν να λυθούν μόνο με την λύση του θέματος της εξουσίας ! Σε περίπτωση καταστολής ο επαναστάτης οφείλει να μην δρα ούτε με την λογική της συνθηκολόγησης ούτε με την λογική του μπάχαλου άλλα με την συγκρουσιακή λογική : δεν παραδινόμαστε , δεν το βάζουμε στα πόδια , δεν συνθηκολογούμε , όπως κάνουν οι πασιφιστές  , δεν κάνουμε σπασμωδικές επιθέσεις χωρίς νόημα από δω και από κει που μας κάνουν πιο ευάλωτους και μας απομακρύνουν απ την νίκη , δεν σπάμε αδιάκριτα στόχους χωρίς στρατηγική σημασία , δεν εκθέτουμε σε κίνδυνο την δική μας πλευρά του οδοφράγματος , όπως κάνουν οι μπάχαλοι ! Μεθοδικά και στοχευμένα , προστατεύουμε όσους για λόγους ηλικίας , υγείας ή άλλους λόγους , είναι αδύναμοι να αυτοπροστατευθουν και μένουμε σταθεροί , έτοιμοι να απαντήσουμε στην καταστολή με θάρρος και αυταπάρνηση .

Ο Επαναστάτης της δικής μας κοπής ΔΕΝ είναι Τρομοκράτης και ο Τρομοκράτης ΔΕΝ είναι ο Επαναστάτης που οι Μαρξιστές μπορούμε να πιστέψουμε σ αυτόν . Ο Επαναστάτης , για μας , μιλάει στις μάζες , ο Τρομοκράτης το παίζει μεσσίας που προσπαθεί με τα δικά του όπλα , και την ευλογία μέρους τον μαζών να αλλάξει μόνος του τα πράγματα ! Η ατομική τρομοκρατία είναι 3πλά αναποτελεσματική κ ζημιογόνα πρώτον γιατί τονώνει το ανοσοποιητικό υποσύστημα του συστήματος (το οποίο δεν παθαίνει καμιά ζημιά αν πεθάνει ένας υπουργός του ή ένας στρατηγός του ή διπλωμάτης του) και ετσι αυτοπροστατεύεται καλύτερα , δεύτερον γιατί οι μάζες θα κάθονται στους καναπέδες τους νιώθοντας ασφάλεια που κάποιος πολεμάει αυτές απέναντι στον κοινό εχθρό και τρίτον γιατί πολλοί Επαναστάτες & Κινηματίες θα βρεθούν σε αντίξοες συνθήκες ταυτιζόμενοι από το σύστημα και μέρος της κοινωνίας με τους Τρομοκράτες ! Ο Τρομοκράτης δεν εχει καμιά διαφορά με έναν αριστερό Βουλευτή , ο οποίος πάλι στέλνει τις μάζες σπίτια τους αναλαμβάνοντας κάθε ευθύνη - ίσως ένας ρεφορμιστής Βουλευτής απ την άλλη να είναι πιο ειλικρινής με τον εαυτό του και τις μάζες (παρά τα λάθη που κάνει) πιστεύοντας ότι αφού δεν πάμε για σοσιαλισμό άμεσα  , ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στο παρόν σύστημα .

Αυτά δεν σημαίνουν ότι σνομπάρουμε την κοινοβουλευτική δράση , ούτε ότι καταδικάζουμε την τρομοκρατία των μαζών : η πάλη μέσω του κοινοβουλευτικού αγώνα μπορεί να προσφέρει αμέτρητα οφέλη στον δρόμο για την επανάσταση (έχουν αναλυθεί ήδη στο 2ρο & 3το συνέδριο της Κομουνιστικής Διεθνούς) ενώ η τρομοκρατικές μέθοδοι (όπως κ κάθε μέθοδος τακτικού ή ανορθόδοξου πολέμου) μπορούν να μας οδηγήσουν στην νίκη στον κατάλληλο χρόνο και με τον κατάλληλο σχεδιασμό : σε περιόδους εμφυλίου πολέμου μεταξύ εργατικής τάξης και μπουρζουαρζίας ή σε περίπτωση εξωτερικής κατοχής (όπως αυτή του 1941-44) ή επιβολής ολοκληρωτικού καθεστώτος (όπως ήταν οι χούντες στην χωρά μας) , μέθοδοι αποφασισμένες , οργανωμένες και μεθοδευμένες από την ίδια την τάξη που διεκδικεί την εξουσία είναι αναμφίβολα μέσα για την νίκη , που μας οδηγούν στον αποπροσανατολισμό του εχθρού χωρίς να μας φέρουν σε θέση να μην είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας , με το επαναστατικό υποκείμενο , ρόλο τον οποίο μπορεί να παίξει η εργατική τάξη , μαζί με τους καταπιεσμένους & περιθωριοποιημένους αυτής της κοινωνίας !

Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικού πολέμου χρέος μας είναι (είτε η χώρα μας είναι επιτιθέμενη είτε αμυνόμενη)η παρεμπόδιση του αιματοκυλίσματος μεταξύ ταξικών αδερφών και η μετατροπή του πολέμου σε κοινωνικη-πολιτικη επανάσταση . Πρέπει να δείξουμε στους προλετάριους όλων των εμπλεκόμενων χωρών ότι συμφέρον μας είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη και όχι οι ανθρωποφάγες πολιτικές των Ιμπεριαλιστών , ότι το χρέος μας φαίνεται από το ποια πολιτική εξυπηρετεί την παγκόσμια επανάσταση και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και όχι από τα κέρδη των αστών και τις ιδεοληψίες των εθνικιστών ..

Ο Επαναστάτης είναι αυτός που τηρεί το ότι χρέος μας μετά από το να αρμηνέψουμε τον κόσμο είναι να τον αλλάξουμε , για να γίνει πιο ελεύθερος , πιο ανθρώπινος και πιο δικαίος . Αν η άρχουσα τάξη αύριο συνειδητοποιούσε την ήττα της μέσα στις αντιφάσεις του καπιταλισμού και μας παρέδιδε την εξουσία , δεν θα λέγαμε όχι . Αν υπήρχε ειρηνικός δρόμος για τον σοσιαλισμό θα ήμαστε βλάκες να τον αρνηθούμε . Αν μπορεί να ανατραπεί το σύμπαν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι θα το δεχόμαστε με πανηγυρισμούς σε όλο τον κόσμο . Αλλά όταν η εξουσία εξακολουθεί και απαντάει με βια , πολέμους , επιβολή φτώχιας και περικοπής δημοκρατικών δικαιωμάτων , λογοκρισία και καταστολή , το να ψάχνεις το αναίμακτο , δυστυχώς παραμένει ουτοπία . Ας ελπίσουμε ότι θα είμαστε τυχεροί σαν τους Μπολσεβίκους πολιτικούς προγόνους μας και να μπορέσουμε να περιορίσουμε στο ελάχιστο το αιματοκύλισμα , άλλα όσο οι αστοί εκμεταλλευτές μας είναι έτοιμοι για αυτό , οφείλουμε να είμαστε και μεις έτοιμοι για όλα !