3 ωδες για μια πονεμενη καρδια

                              Ι

Αναγωγος ο κυρ Ερωτας κτυπα την πορτα
Διαλεγει παντα την πιο ακαταλληλη στιγμη
Μα για εναν τετοιο τρελλο ποτε δεν θα χουμε ωρα

Και ας ειναι αλλοι που μας κλεβουν την ζωη

Πλεον δεν εχω σε ποιον να πρωτοφωναξω
Πεταω συνθηματα , στιχους και ρακι
Πλεον δεν θελω κατι να κοιταξω
Μονο να πεταξω σε ο,τι εχει τρελαθει

Λιγακι φως μας εχει απομεινει
Τα σκοτεινα αξιζουν πιο πολυ
Τα λιγερα κορμια δεν θα ξαναχουν ριγη
Κατανυξη ... εχουν πια πνιγει

Αυτη η καταφρονια μας βαρενει
Χλωμιασαμε και πεφτουμε γυμνοι
Αβοηθητοι ζαλιζομαστε στο δρομο
Και παρακαλαμε να 'ναι συντομη η φυγη

Και πλεον τελειωσαν πια οι αυταπατες ... και ομως ουτε πουθενα κεφαλαιο , ουτε και εργατες

                                      ΙΙ

Εφυγε η Misaki Mei
Απο λευχαιμια ειπαν οι γιατροι
Μα ολοι ξερουν οτι πεθανε απο αγαπη
Λυπημενη που δεν προλαβε να τη χαρει

Δουλευει απ το πρωι ως το βραδυ
Ειχε και μια διδυμη αδερφη
Μα η ελπιδα να βρει μια ακρη
Σαν μια βδελα της ρουφουσε την ζωη !

Την χασαμε , παει το γλυκο κοριτσι ...
Ας μαθουμε να ζουμε χωρις αυτη
Τον πινακα της θα κοιταμε κρυφα τα βραδια
Ο,τι η ελπιδα μας εξακολουθει να νοσταλγει

Και οι κουκλες μας μάς αγκαλιαζουν κρυφα και θηλαζουν τα αποκρυφα ονειρα μας ....

                


                                              ΙΙΙ

Πλεον τιποτα 
Μοναχα σταχτη
Πελαγα υποσχεθηκαν πολλα
Και ουτε ενα δακρυ

Ξεχασαμε τα ταπεινα λιμανια
Του κοσμου μας τσακισαν την χαρα
Τα πρασινα τα καψαμε λιβαδια
Και η ζωη οπως να'ναι προχωρα

Δεν βρηκα τιποτα απο ολους σας αστειο
Δεν εχω τιποτε στον κοσμο να με καρτερει
Παλιοτερα πιαναμε Γενουα , Σαμο , Χιο
Τωρα ας μεινουμε σε μια ησυχη πομπη


Και το βραστο σιταρι δεν τρωγεται χωρις σταφιδα και κανελα...