Νόμος περί Ταυτότητας Φύλου: Γραφειοκρατικές Ρυθμίσεις, Αντιδραστικός βόθρος & Συντηρητισμός

Αρθρο μου στην ΝΠ, ΣΤ

Το νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου ψηφίστηκε την Τρίτη 10 του μήνα. Για το αίτημα αυτό και την σοβαρότητα του έχουμε ξαναγράψει (Τεύχος604 Σάββατο 26 Σεπτέμβρη 2015). Το ουσιώδες στην παρούσα φάση είναι ο τρόπος που το χειρίστηκε η κυβέρνηση. Ο Σύριζα αυτό που κατέθεσε είναι μια πολύ πιο γραφειοκρατική και αυστηρή μορφή ενός κεκτημένου τρανς ατόμων και ακτιβιστών δικηγόρων: την αναγνώριση του δικαιώματος ενός ανθρώπου που ζει ως νομικό πρόσωπο με μια ταυτότητα που δεν είναι δική του, να μπορεί μέσω μιας δικαστικής διαδικασίας να την αλλάξει. Ο σύριζα όμως ως γνωστό γραφειοκρατικό μόρφωμα δεν έμεινε μόνο σε αυτό: δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο την διαδικασία. Η αναμενόμενη αφαίρεση του σταδίου της δικαστικής ακρόασης όχι μόνο δεν άρθηκε αλλά κατέστη υποχρεωτική η παρουσία στο δικαστήριο. Επίσης ένα παντρεμένο άτομο δεν δικαιούται να αλλάξει έγγραφα παρά μόνο αν χωρίσει ενώ άγνωστο παραμένει το μέλλον των παιδιών που μπορεί να υπήρξαν κατά το γάμο. Επίσης στο θέμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων το νομοσχέδιο έχει απίστευτα κενά

Χείμαρος ωστόσο συντηρητισμού υπήρξε από τα υπόλοιπα κόμματα. Ειδικά η ΝΔ ζήτησε την ψυχιατρική γνωμάτευση ως απαραίτητο όρο. Η άποψη αυτή πέρα οτι μας γυρνάει σε επιστημονικές αντιλήψεις παλαιότερων δεκαετιών που έχουν αναθεωρηθεί. Η ίδια η ψυχιατρική εταιρία μάλιστα χαιρέτησε ως μεγάλη πρόοδο το γεγονός ότι αφαιρούνται οι ψυχιατρικές προϋποθέσεις. Η αξιωματική αντιπολίτευση κατάφερε να προσβάλει με “έναν σμπάρο” 3 στόχους: την ψυχιατρική επιστήμη, τα διεμφυλικά άτομα, αλλά και τους ψυχικά πάσχοντες στους οποίους δείχνει έμμεσα αλλά φανερά ότι δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα να αυτοδιαθέτουν τις ζωές τους ως ισότιμοι πολίτες. Επίσης, προς δικαιολόγηση του συντηρητισμού έγιναν αναφορές σε θρησκεία, εξωγήινους και άλλα μεταφυσικά όντα, που το μόνο που κατάφεραν ήταν να αφήσουν άφωνη την κοινή γνώμη. Η πολιτική κρίση του συστήματος έβγαλε για μια ακόμα φορά στην επιφάνεια όλο το βόθρο της αντίδρασης που στις “ανθηρές” εποχές κρύβει επιμελώς.

Από Διαδήλωση κατά των τρανσφοβικών δολοφονιών που έγινε στο Σικάγο το Μάρτη

Στο λάκκο με τον συντητηρισμό φάνηκε δυστυχώς να πλέει και το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δήλωσε μέσω των εκπροσώπων του οτι ο καπιταλισμός μεταχειρίζονται τα ατομικά δικαιώματα σαν ζήτημα ατομικής επιλογής. Πολύ σωστά το ΚΚΕ αντιλαμβάνεται ότι οι πολιτικές ταυτότητας εξατομικεύουν και αποκόβουν τον άνθρωπο από τα κοινωνικά δικαιώματα και τον ταξικό προσανατολισμό. Δίκιο έχει σαφώς και ο σύντροφος Παφίλης ότι το φύλο βασίζεται σε αντικειμενικούς παράγοντες. Τα ερωτήματα που αφήνει αναπάντητα είναι όμως πιο σοβαρά: Από πότε όμως δεχόμαστε το αστικό κράτος ως κριτή? Από πότε συγκρούονται τα ατομικά δικαιώματα με τα κοινωνικά. Σαφώς χρειάζονται λεφτά και αλλαγές στην κοινωνία. Ποια ήταν όμως η αντιπρόταση του ΚΚΕ ώστε να καλυφθούν οι ελλείψεις του νομοσχεδίου? Έχουν υπόψιν οι σύντροφοι του ΚΚΕ πόσο αναγκάζεται να εξατομικευτεί ένα τρανς άτομο επειδή δεν μπορεί να βρει δουλειά, σπίτι, και μερικές φορές εξυπηρέτηση από δημόσιους φορείς λόγω του ότι τα έγγραφα του και η ταυτότητα φύλου του δεν ταυτίζονται?

Στα δημοκρατικά δικαιώματα δεν χωράνε παζάρια: ή τα κατοχυρώνεις ή όχι! Ο καπιταλισμός στην εποχή της παρακμής του μπορεί να δώσει μόνο μπαλώματα και αυτά για μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Το παρόν νομοσχέδιο άνοιξε τον διάλογο στην ελληνική κοινωνία. Αυτό είναι ένα θετικό βήμα αλλά σε καμία περίπτωση, τους κομμουνιστές, τα λοατ υποκείμενα, αλλά και τους συμπολίτες μας με τη στοιχειώδη αίσθηση της πραγματικότητας, τον στοιχειώδη ανθρωπισμό και τα στοιχειώδη δημοκρατικά αισθήματα, δεν μας ικανοποιεί. Ο αγώνας τώρα αρχίζει