Νέες γυναίκες μόνες γράφουν: λίγα σχόλια για τον σεξισμό μέσα στο Χώρο

Το ζήτημα της νεότητας δεν θέλει και πολλές συστάσεις. Ο Johann Wolfgan von Goethe έχει γράψει πολλά για το θέμα. Η κατάσταση δεν είχε αλλάξει κ πολύ όταν ο μεγάλος δάσκαλος του θεάτρου, Δημήτρης Χορν γυρίζει την ταινία εμπνευσμένη από το Φάουστ "αλλοίμονο στους νέους". Ο ageism (εϊτζισμός/ηλικιοφοβία) καλά κρατεί και στις μέρες μας, που ένα καλό sequel είναι απαραίτητο. Η λέξη "μόνες" είναι απλά συνειρμός με της γνωστή ταινία. Όχι οτι δεν μας ενδιαφέρει το θέμα πως "εκτός από τον ιμπεριαλισμό υπάρχει και η μοναξιά" (το αντίθετο, θεωρούμε το σημαντικότερο κομμάτι της πάλης για την πανανθρώπινη χειραφέτηση και τον ελευθεριακό κομμουνισμό το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων και την διαδικασία όχι της παραγωγής αλλά της ίδιας της ζωής όπως τόνιζε και ο Μαρξ στο πρωτότυπο της "Γερμανικής Ιδεολογίας"). Απλά είναι θέμα άλλων άρθρων.

Οι συστημικές διακρίσεις απέναντι σε γυναίκες & queer δημοσιογράφους είναι γνωστή κατάστασή. Και τα περιστατικά σεξισμού από συντρόφους αριστερούς, κομμουνιστές και αναρχικούς. Και από... κατα φαντασίαν αριστερούς*. Αυτά που θέλω να βγάλω από μέσα μου ως εκνευρισμό και ως στάση αξιοπρέπειας μου είναι αυτά συνέβησαν τις τελευταίες μέρες. Το θέμα ξεκίνησε όταν φτιάξαμε την σελίδα μας στο fb. Έχοντας αναλάβει το καθήκον να την προωθήσω συνάντησα συντρόφους που βρήκαν ενδιαφέρον το εγχείρημα και δέχτηκαν να κάνουν like. Συνάντησα συντρόφους που δεν ενδιαφέρονται και αρνήθηκαν ευγενικά. Συνάντησα και αυτούς οι οποίοι θέλαν να μάθουν παραπάνω για να κατασταλλάξουν αν το βρήσκουν ενδιαφέρον ή όχι. Με καμία από τις παραπάνω κατηγορίες συντρόφων δεν δημιουργήθηκε κάποιο πρόβλημα.

Τα προβλήματα δημιουργήθηκαν από αυτούς που με έκπληξη υποτιμητικά σχόλια που δυσπιστούσαν οτι μια κοπέλα μπορεί να γράφει καλά, ή ακόμα και το να κατηγορηθώ για φερέφωνο άλλων (γιατί ως γνωστό δεν γίνεται να έχω δική μου φωνή και άποψη). Εξίσου σύνηθες, άτομα που δηλώναν έμπρακτα αδιαφορία για την δουλεία στην The New Course και περνούσαν σε πολύ προσωπικές ερωτήσεις σχετικά με την ερωτική μου ζωή και συμπεριφορά. Λες και αν ήθελα να την πέσω σε κόσμο δεν είχα πιο εύκολο τρόπο και έπρεπε να γράψω ή/και να επιμεληθώ 70 άρθρα, ποιήματα και κριτικές και με αυτά να στήσω έναν ιστότοπο γιατί αλλιώς δεν γίνεται ψηστήρι. Ψψψψψιτ Μπαρμπα-πέφτουλα? Σε σένα μιλάω, μη κάνεις τον ανίδεο. Πρώτον δεν με ενδιαφέρει να πηδηχτώ με κάποιο άκυρο πρόσωπο (όχι οτι θα το θεωρούσα κάτι κακό ούτε θα ήταν κάτι που θα έπρεπε να σου απολογηθώ αν ίσχυε, απλά έτσι πληροφοριακά το θέτω). Και δεύτερον και σημαντικότερον: αν ήθελα ξέρεις πόσα άτομα κυκλοφορούν εκεί έξω που ψήνονται για αγνό και έντιμό σεξ μεταξύ ενηλίκων? Σαφώς και το ξέρεις γιατί έχεις φάει άκυρο από πάνω απ'τα μισά (δεν το χεις ρε πουλάκι μου-αυτή η δουλειά θέλει και αξιοπρέπεια δεν αρκούν οι καύλες). Οπότε μη νομίζεις οτι αν ψηνόμουν για την πάρτη σου θα καθόμουν στην διαδικασία και στον κόπο που επιτάσει αυτή η δουλειά, επί 9 συνεχόμενους μήνες (με κάποιες αναγκαστικές διακοπές) για να έρθω ξαφνικά να στείλω invite σε σένα. Πολύ μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου, χαλάρωσε λίγο!

Στο γλέντι όμως του σεξισμού υπήρξαν και δύο που δώσαν τα ρέστα τους: Ο ένας μου είπε οτι δεν θέλει τίποτα από μένα γιατί του είπα να βγούμε πριν κανα 2μηνο και δεν βρεθήκαμε ποτέ. Καλά δεν θα εξετάσω την ειληκρίνια του επιχειρήματος (προσωπικά δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο, αλλά υπάρχει κ η πιθανότητα η μνήμη μου να με απατά) - και αλήθεια να είναι δεν παύει να είναι σεξιστικό! Θα απαξίωνε το εν λόγω υποκείμενο την δουλειά κάποιου άνδρα συντρόφου του επειδή δεν βγήκαν για μπύρες? Πιθανότατα όχι. Μια γυναίκα που θα δεχόταν στήσιμο από έναν άνδρα θα μπορούσε να δείξει τέτοια απαξίωση στη δουλειά του? Θα μπορούσε να ξενέρωνε όσο θέλει αλλά σε καμία περίπτωση να απαξιώσει τον συνάδερφο ή τον σύντροφο της. Στο κάτω κάτω αν έλεγε αλήθεια ας επιδίωκε αυτός? Αν εγώ δεν δίνω σημαία ζωής σε κάποιον μπορεί να έχω ένα εκατομύριο προβλήματα ή δουλειές ή ακεφιές ή whatever. Γιατί είμαι υποχρεωμένη σε κάποιον που ξέρω ελάχιστα και δεν ανήκει στον στενό μου κύκλο (φίλοι, σχέση, συγκάτοικοι, Κόμμα κλπ) να δίνω λογαριασμό για το τί τρέχει στην ζωή μου και να απολογηθώ αν δεν μπόρεσα ή δεν ήθελα σε δεδομένη φάση να βγούμε? Απλά μια γυναίκα πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμη για τους άνδρες και δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία να μην είναι, παρά μόνο αν έχει ήδη άνδρα (καμία σωτηρία για εμέ τη λεσβία).

Μαντέψτε - το καλύτερο μπουμπούκι σας το φύλαξα για το τέλος: ένα άτομο που δεν γνωριζόμαστε, ζήτημα να έχουμε επαφή στο φβ μερικές μέρες και η πιθανότητα να χει ασχοληθεί με την παρούσα ηλεκτρονική έκδοση πολύ μικρή, με κατηγόρησε για αυτοπροβολή και προώθηση ατομικών συμφερόντων, σε αντιπαραβολή τα συλλογικά. Καλά το ζήτημα των ατομικών συμφερόντων που δεν βγάζω το παραμικρό cent από αυτό το μέσο, ούτε από την Νέα Προοπτική, την εφημερίδα του ΕΕΚ-Τροτσκιστές για την οποία εργάζομαι ως μέλος του Κόμματος αμισθί εννοείται (το ΕΕΚ έχει αλλάξει πολιτική σχετικά με τα επαγγελματικά στελέχη, και έχει σταματήσει να έχει από πριν γεννηθώ) , δεν έχω να πω πολλά πράγματα. Το σεξιστικό υποκείμενο που απέδοσε αυτά τα σχόλια απλά αναπαρήγαγε κλασικά εικονογραφιμένα μισογύνικα στερεότυπα: "Η γυναίκα είναι φιλάρεσκη και ιδιοτελής απ τη φύση της. Ο μόνος λόγος να κάνει ένα βολουνταριστικό εγχείρημα είναι η αυτοπροβολή της. Η τύπισσα απλά θέλει να φανεί και γιαυτό κάνει δικό της blog, γιαυτό ασχολείται με το κίνημα γενικά. Αν δεν ήθελε να δειχτεί θα καθόταν στην κουζίνα της να μαγειρεύει για το γκόμενο και θα έβλεπε Game of Thrones και Survivor*. Αλλά μόνο να αναδείξουν το εγώ τους ξέρουν οι καριόλες, όλες έτσι είναι γιαυτό ανακατέβονται με τις δουλειές μας και δεν πάει το κίνημα μπροστά" (φαντάζομαι θα σας είναι όλ@ς οικείες αυτές οι εκφράσεις, τις έχουμε ακούσει όλες, πιθανόν σε κάποια κατάληψη ή κάποια φοιτητοπαρέα φασέων αναρχοαριστερών). Αυτές οι λογικές δυστυχώς δεν έχουν εκτοπιστεί απ'το κίνημα πλήρως και ο σεξισμός δεν έχει περιθωριοποιηθεί αρκετά. Εγώ προσωπικά διαγιγνώσκω σεξιστική αντιμετώπιση από μεριάς του, δεδομένου οτι τα λέει σε μια για την οποία τα μόνα πράγματα που ξέρει σχετικά με την ίδια είναι πως είναι γυναίκα του κινήματος, και τίποτα παραπάνω. Δεν έχω να απολογηθώ για μια κατηγορία, που την καταρρίπτει η καθημερινή μου πράξη και τα κείμενα μου, αντίθετα την αντιστρέφω με την προειδοποίηση: όσοι σαμποτέρ της πανανθρώπινης χειραφέτισης κάτω από τον κινηματισμό σας κρύβεται μισογυνισμό, ομοφοβία, τρανσφοβία, αντισημιτισμό, μίσος και υποτίμηση στους τρελούς και τους ανάπηρους και έχετε άλλα τέτοια εγκληματικά ζιζάνια στα κεφάλια σας, θα με βρείτε μπροστά σας!!!

Το οτι μια γυναίκα κάνει μια δουλειά, και ειδικά μέσα στο κίνημα που δεν δρούμε (υποτίθεται) με όρους εμπορικότητας σημαίνει οτι πρέπει να αξιολογηθεί με βάση το τί έκανε και όχι με βάση πόσο εμφανίσιμη γκόμενα είναι, πόσα like μας έχει κάνει, αν μας δέχεται στο φβ ή αν έχει βγει ραντεβού μαζί μας. Όλα τα άλλα είναι απαράδεχτες συμπεριφορές και καλά θα κάνει όποιος τις επιτελεί να κουνίσει λίγο το κεφάλι του πριν την επόμενη φορά που θα αναφέρει τον εαυτό του σαν αριστερό, αναρχικό, κινηματία, whatever! Επίσης το οτι μια γυναίκα μας προωθεί τη κινηματική της δουλειά για να ενημερωθούμε δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση οτι "ψάχνεται". Ήμαρτον, έχουμε φτάσει στο 4το κύμα φεμινισμού και ακόμα πρέπει να επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα!

Το βασικό που θέλω να δηλώσω είναι οτι υποτιμητικές συμπεριφορές δεν πρόκειται να ανεχτώ ούτε εναντίον μου ούτε εναντίον άλλης συντρόφισσας! Απαιτώ στο άτομο μου τον σεβασμό που αξίζω ως ανθρώπινο ον. Κάθε άνθρωπος αξίζει σεβασμό, και χάνει αυτή την αξία μόνο όταν ζει από την εκμετάλευση της δουλειάς άλλων, όταν επιδιώκει την προσβολή ή ακόμα και την εξόντωση άλλων ανθρώπων με ρατσιστικό κίνητρο και όταν δρα με τρόπο επιζήμιο για τα συμφέροντα της ανθρωπότητας (καταστροφή περιβάλλοντος, πόλεμοι, πολιτικές λιτότητας κλπ). Όλοι οι άλλοι οφείλουμε να σεβόμαστε και να είμαστε σεβαστοί.

Αλλά ακόμα σημαντικότερο οτι πλέον δεν γράφω σαν άτομο αλλά με την ιδιότητα της δημοσιογράφου. Από την ώρα που άρχισα να επιτελώ αυτό το καθήκον ήξερα οτι έχω κάτι βαρύ στους όμους μου: το ρόλο του να είμαι τα μάτια και τα αφτιά της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων. Εμείς σαν φυσικές παρουσίες μπορεί να είμαστε τα πιο αγαθά εώς τα πιο άθλια υποκείμενα αυτού του γαλαξία. Το έργο μας όμως είναι κάτι το ιερό. Όσο οι δημοσιογράφοι, αρθρογράφοι και λοιποί συντάκτες των κινηματικών ηλεκτρονικών και έντυπων μέσων είμαστε ειληκρινείς το έργο μας οφείλει να είναι σεβαστό ανεξάρτητα τι κουμάσια είμαστε. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να το υποτιμά, να το απαξιώνει ή να το θεωρεί προσπάθεια αυτοπροβολής. Τέτοια φαινόμενα είναι απαράδεχτα και πρέπει να τα καταγγέλουμε και να τα πολεμάμε. Όπως και κανένα άλλο πόστο της ταξικής πάλης, πόσο μάλλον αυτό που ο Λένιν το θεωρούσε στυλοβάτη του αγώνα.

Ωστόσο δεν πρέπει να χάνουμε τις ελπίδες μας απ τον χώρο. Ούτε να ξεχνάμε πως έχει δύο αβαντάζ: πολύ περισσότερους άνδρες που έχουν κάνει δουλειά μέσα τους να αποβάλλουν τα σεξιστικά τους κατάλοιπα, και όταν αυτή δεν είναι αρκετή αρκετές καρδαμωμένες συντρόφισσες να τους βάλλουν στη θέση τους. Μπορεί να μην έχει αποβάλει πλήρως το σεξισμό από τις γραμμές του αλλά αναμφισβήτητα είναι αρκετά σκαλιά πιο πάνω απ την υπόλοιπη κοινωνία...

Όπως έγραψε πολύ σωστά, αν κ δεν τον δέχομαι κατά τα άλλα, ο θεωρητικός του παμπλισμού Ερνεστ Μαντελ: “για τον Μαρξ ο σοσιαλισμος μπορει να προκυψει μονο απο την πραγματικη παλη αυτης της πραγματικης ταξης , οχι απο μια φανταστικη παλη καποια ιδανικης ταξης . Αυτη η ταξη δεν ειναι επαρκως προετοιμασμενη γιανα χτισει μια καλυτερη κοινωνια , ιδιαιτερα σε ορους αυτοσυνειδησης. Μια απ τις αδυναμιες του προλεταριατου βγηκε στην διαρκεια των τελευταιων λιγων δεκαετειων στην επιφανεια : οι δυσκολιες , ακομα κ η αρνηση να ξεπερασει τον σεξισμο μεσα στις ταξεις του , που ξεκιναει απο τον θεσμο που ονομαζεται πυρηνικη οικογενεια . Αυτος ειναι και ο λογος*** που ενα φεμινιστικο κινημα εξελιχθηκε ανεξαρτητα απο το εργατικο κινημα**** . Μπορουμε το ιδιο να πουμε , σε γενικους ορους , για τα περιβαλλοντολογικα και αντιπυρηνικα κινηματα οπου συναντησαν αντιδραση οχι μονο απο συνδικαλιστικους αντιπροσωπους αλλα και απο τμηματα τις εργατικης ταξης που εβλεπαν αυτα τα κινηματα ως εχθρικα προς τις δουλειες τους . Αυτα τα κοινωνικα κινηματα πρεπει με τη σειρα τους να καταλαβουν απ την ιδια τους την εμπειρια οτι τα ζωτικα προβληματα για την απελευθερωση και την επιβιωση της ανθρωποτητας στα οποια προσβλεπουν μπορουν να λυθουν μονο εφοσον καταργηθει ο καπιταλισμος . Αν αυτη η προοδευτικη συνειδητοποιηση συμβει με ταυτοχρονη αυτοκριτικη των φεμινιστικων κινηματων και αντιστοιχη των μεγαλυτερων τμηματων του προλεταριατου το κινημα θα εχει αποχτησει σημαντικους συμμαχους στην παλη του υπερ του σοσιαλισμου." ( “Η Παρουσα Κατασταση & το Μελλον του Σοσιαλισμου”)

*μπιχτή για τα σεξιστικά περιστατικά στο Pride από υπουργούς της κυβέρνησης και νεολαίους του σύριζα 

**έχουμε ξανασχολιάσει και στο παρελθόν πόσο απαξιωτική άποψη έχει μέρος του χώρου για το κομμάτι της εργατικής τάξης που βλέπει survivor

***στην πραγματικοτητα δεν ειναι ο μοναδικος , ουτε η ευθυνη ειναι αποκλειστικα του εργατικου κινηματος οπως υποστηριζει ο Μαντελ , αλλα αυτο ειναι θεμα αλλου αρθρου 

****εν μερει ισχυει και για το lgbt , δεν ειναι μονο ο κλασικος φεμινισμος , οπου μην ξεχναμε υπηρξαν και αρκετες καφριλες απεναντι στο lgbt απο μερους του κλασικου φεμινισμου