Φιλοσοφοι & βουληση

Ο Σπινόζα φρόντισε να ξεφτυλίσει το αντικείμενο της ερώτησης

Ο Χέγκελ το προσπέρασε τρέχοντας

Ο Νίτσε ξεμπρόστιασε την παπαδοκρατία που φύτεψε στις ψυχές μας τέτοιες αυταπάτες

Ο Φρόυντ εξήγησε το μηχανισμό που οι ψυχη μας τις αναπαράγει τέτοιου είδους αυταπάτες.

Ο Βούδδας τα είπε όλα με ένα “ωωωμ”

Οι Λενιν και Τρότσκυ ως σωστοί Μπολσεβίκοι (οπού μπολσεβικισμος = επαναστατικός διαλεκτικός υλισμός στην δράση) απλά επαναστάτησαν.

Οι Μαγιακόβσκυ και Γιόφφε αποθέωσαν την διαλεκτική : επαναστάτησαν και αυτοκτόνησαν. Ό,τι υπάρχει βλέπετε αξίζει να καταστραφεί , όπως έλεγε και ο παππούς Χέγκελ ;)

Ο Γκαίντελ έγραψε σε ένα χαρτάκι την δική του απαξιωτική δήλωση περί του θέματος , και μετά το έκρυψε για να μη του κλέψουν τις ιδέες .

Ο Βιτγκενστάιν νευρίασε με την ερώτηση.

Ο Ηράκλειτος νευρίασε μόνο που τον πλησίασε κάποιος να τον πρίξει με μαλακίες .

Ο Δημόκριτος δεν μπορεσε να σταματηθεί απο κανέναν απο το να γελά και να τρέχει ωστε να του δοθεί το ερώτημα.

Ο Παρμενίδης ηταν ο μόνος που το πήρε αισιόδοξα : εφόσον δεν υπάρχει κίνηση το ερώτημα δεν τέθηκε ποτέ , άρα η ψυχική του γαλήνη και ηρεμία δεν διαταράχτηκαν από τίποτα .

Ο Ζήνονας περίμενε να του ολοκληρωθεί το ερώτημα για να απαντήσει ….. οπότε δεν απάντησε ποτέ !

Ο Ζίζεκ έσκασε στα γέλια με την ερώτηση...

Ο Λακάν γούρλωσε το βλέμμα του και είπε : “βούληση? Σκέψη? Τι είναι αυτά που μου τσαμπουνάτε? Υπάρχω εκεί που δεν σκέφτομαι , εκεί που δεν βούλομαι , εκεί που απελευθερώνομαι από συμβολισμούς και συνθήκες” .

Ο Ντελέζ χαμογέλασε , γέμισε με καπνό την πίπα του και είπε “ό,τι και να σας πω είναι λίγο . Επίσης μπορεί να είναι και ψέμα αλλα δεν παιρνω και όρκο”

Ο Δαρβίνος είπε πως μπερδεύουμε την βούληση με όποια από τις σκέψεις μας επιβιώνει.

Ο Χάιζενμπεργκ βρήκε το θέμα απροσδιόριστο και απλά έδωσε προϋποθέσεις οπού ένα τέτοιο ενδεχόμενο , όπως η βούληση , ίσως και να έχει θετίκη πιθανότητα να υπάρξει … η πιθανότητα όμως παρέμενε πολύ κοντά στο 0!

Ο Αϊνστάιν μας καθησύχασε πως ότι θέλουμε ήταν λόγω της δομής του χωροχρονικού συνεχούς καθορισμένο να το θελήσουμε... είπε επίσης πως θα το ξαναθελήσουμε όταν επιστρέψουμε στο ίδιο σημείο ;)

Η Μπάτλερ θεώρησε την βούληση μια απλή επιτέλεση , βασισμένη σε κοινωνικές κατασκευές .

Ο Λάο Τσου θεώρησε την βούληση καθορισμένη από την μη βούληση και το ερώτημα καθορισμένο από το μη-ερωτηθέμενο.

Ο Ωριγένης θα δεχόταν την βούληση μόνο ως βούληση του Θεου … αν υπήρχε .

Ο Ντεκαρτ το ξανασκέφτηκε λίγο αλλα δεν αυτό δεν τον βοήθησε.

Ο Χίλμπερτ άκουσε το ερώτημα , το βρήκε αδιάφορο και συνέχισε να λύνει ολοκληρωτικές εξισώσεις.

Τέλος ο Ράσσελ ξερόβηξε , υπονοώντας πως έχασε το χρόνο του με χαζά ερωτήματα και πήγε να κεράσει ένα ποτηράκι ουίσκυ στην λάγνα ξανθούλα με το δαντελωτό φόρεμα που καθόταν στην άλλη άκρη του μπαρ … Το παράδειγμα του ακολούθησε και ο Ritchard Feyman αφού τελείωσε το ποτό του και το σκίτσο που έκανε στο 3το τόμο της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής.

Τώρα μόνο το κενό έχει να μας πει πολλά...