Εκδήλωση στήν Στρουγκα: “Εγκλήματα σε καιρούς ειρήνης”

από το κολαστήριο-ψυχιατρειο της Λερου

Εκδήλωση για το ρόλο ψυχιατρικής στην υπηρεσία της εξουσίας πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο Στρούγκα στην Ν.Φιλαδέλφια. Τα γεγονότα υπήρξαν μια σειρά από γεγονότα της τελευταίας εικοσαετείας από του “έγκλημα του Ευαγγελισμού” όπως χαρακτηρίστηκε η παράνομη και απάνθρωπη ανάκριση του τραυματία Σάββα Ξηρού το καλοκαίρι του 2002 , μέχρι τον εγκλεισμό του γιου του ζεύγους Ρούπα-Μαζιώτη. Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν και ο ψυχίατρος, και γνωστός για τη πάλη του για μια πιο ανθρώπινη ψυχιατρική, Θώδωρος Μεγαλοοικονόμου.

Στην διάρκεια της συζήτησης έγινε λεπτομερής ιστόρικη αναφορά για το πόσο ρόλο παίζει η οικονομική κατάσταση στην ιστορία της εξέλιξης των ψυχιατρικών ιδεών, αλλά και ο ρόλος των φαρμακευτικών εταιριών. Είναι εμφανές οτί σε περιόδους οικονομικής άνθισης που τα εργατικά χέρια είναι περιζήτητα οτι τα δόγματα κατά της νοσηλείας έχουν πιο πρόσφορο έδαφος. Ένα άλλο ζήτημα που αξίζει να σημειωθεί οτι το δεύτερο μισό του αιώνα, των καιρό που οι μαύροι της Αμερικής που παλεύαν για την χειραφέτιση τους, τα ψυχιατρεία είχανε γεμίσει με αφροαμερικάνους αγωνιστές.

Την εκδήλωση παρακολούθησαν συναγωνιστές στην πάλη για μια νέα κοινωνία αλλά και άνθρωποι που έχουν υποφέρει από το ψυχικό άλγος άλλα και το απάνθρωπο πρόσωπο της ψυχιατρικής, του ασύλου και των φαρμάκων. Οι εμπειρίες και οι προβληματισμοί τους άρχισαν να δίνουν άλλη ώθηση στη συζήτηση, ήδη από πριν τη λήξη των εισηγήσεων.

Αμέτρητα παραδείγματα σχετικά με την ψυχιατρική στην υπηρεσία της εξουσίας παρουσιάστηκαν στην διάρκεια της συζήτησης. Ωστόσο δεν παρελήφθηκε ότι το ψυχικό άλγος είναι μια υπαρκτή κατάσταση και όχι απλά μια κοινωνική κατασκεύη στην υπηρεσία της πολιτικής. Αυτό που αμφισβητήθηκε ήταν η κοινωνική και ταξική βάση πάνω στην οποία καθιερώνεται η κυρίαρχη αφήγηση στον χώρο της ψυχιατρικής. Η ουσία αυτής της αφήγησης, που αναπτύσεται & υφίσταται μετά την βιομηχανική επανάσταση, είναι ότι ο άνθρωπος που υποφέρει από ψυχικό άλγος, παύει να θεωρήται υποκείμενο οδύνης, με μια συγκεκριμένη ιστορία και αγνοημένες και αναπάντητες ανάγκες! Το υποκείμενο αρχίζει έτσι να ανάγεται σε μια αφηρημένη οντότητα που ονομάζεται διάγνωση. Η επιστημονική πάλη για να αυτή η αντίληψη είναι αλληλένδετη με την πάλη κατά του οικονομικού και πολιτικού συστήματος που παράγουν τόσο αυτή την αντίληψη αλλά και σε πολύ μεγάλο βαθμό το ίδιο το ψυχικό πόνο στον άνθρωπο.

ρεπορτάζ ΣΤ